ఉదయమంతా కృత్రిమ నవ్వులతో ఉండే ఆఫీసు వాతావరణం లోంచి కొంచెం ఉపశమనం లభించేది ఇంటికి చేరుకున్నప్పుడే కదా. అందుకని అందరిలాగా ఏదో ఒక హాస్టల్ లో ఉండకుండా నాకంటూ ఒక ప్రశాంతమైన ఇల్లు ఉంటే మంచిదని ఎంతో జాగ్రత్తగా ఏరి కోరి ఇక్కడకు వచ్చాను.

మా ఆఫీసుకి చాలా దూరంగా ఉన్నా సహజంగా ప్రకృతి ప్రేమికుడిని కాబట్టి దూరంగా పట్టుమని పది ఇల్లు కూడా లేని ప్రాంతంలో ఈ ఇంటిని అద్దెకి తీసుకున్నాను. నాన్నగారికి తెలిసిన వారు కావడం వల్ల అద్దె కూడా ఎక్కువ అడగలేదు. అసలేం ఇవ్వద్దని అన్నారు. కానీ ఉరికే నాకు ఆ ఇంట్లో ఉండాలనిపించలేదు. అందుకే నేను అద్దె తీసుకుంటేనే ఈ ఇంట్లో దిగుతానని చెప్పడంతో మొహమాటానికి ఒప్పుకున్నారు. వాళ్ళు ఈ సిటీలోనే ఉంటారు. నా ప్రైవసీ ని గౌరవిస్తూ నేను ఫోన్ చేసి మాట్లాడినప్పుడే మాట్లాడతారు. నేను ఫ్రీగా ఉన్నానా అని అడిగి వాళ్ళ ఇంటికి రమ్మంటారు. అప్పుడప్పుడు వెళుతూ ఉంటాను.

ఈ ఊర్లో ఉన్న మా ఫ్రెండ్ తన బైక్ ని అమ్ముతున్నాడని తెలుసుకుని నాకు ఎలాగో ఉపయోగపడుతుంది కదా అని తీసుకున్నాను. జీవించే ప్రతి క్షణం ఆనందంగా ఉండాలి. ఎందుకంటే జీవితం చాలా చిన్నది. ఎప్పుడో సంతోషంగా ఉందాం ఇప్పుడు డబ్బులు దాచుకుని అనుకునే మనస్తత్వం కాదు నాది. అందుకే నాకు నచ్చిన ప్రదేశంలో ప్రకృతి ఒడిలో సేద దీరెందుకు ఒక చక్కటి ఇంటిలో అద్దెకుంటున్నాను.

నగర జీవనంలో ఉన్న గజిబిజి గందరగోళం, కలుషిత ప్రాంతాలకి దూరంగా హాయిగా అనిపించింది ఈ ప్రాంతం. చుట్టూ మావిడికాయ, సపోటా, బొప్పాయ, జామ చెట్లు. దారిపొడుగునా పూల చెట్లు రోజూ పలకరిస్తాయి. మా ఊర్లోని మా ఇల్లు తరువాత నాకు నచ్చిన ప్రాంతంగా ఈ ఇల్లు మారిపోవడానికి ఎంతో సమయం పట్టలేదు.

ఇంటి ముందు పెద్ద వాకిలి. వాకిలిలో ఒక వరసగా చక్కటి డిజైన్ లో ఏర్పాటు చేసిన పూల మొక్కలు. చిన్న సైజు గార్డెన్ లా ఉంటుంది మా వాకిలి. ఆ మొక్కల మధ్య ముచ్చట గొలిపే శ్రీ కృష్ణుడి బుల్లి విగ్రహం. నాకు చాలా ఇష్టమైన ప్రదేశాలలో ఈ వాకిలి ఒకటి. హాయిగా చల్లటి సాయంత్రం వేళ ఈ వాకిటిలో రేడియోలోని అచ్చ తెలుగు పాటలు వింటూ మైమరచిపోవడం అంటే నాకు ఇష్టం.

మా నాన్నగారి స్నేహితుడు ఇంటిపని కోసం ఒక పనిమనిషిని ఏర్పాటు చేసారు. ఆవిడకి ఎభయి అయిదేళ్ళు ఉంటాయి. ఆవిడే శాంతమ్మ. తన స్వంత కొడుకులా చూసుకుంటుంది. వంట కూడా చేసిపెడుతుంది. ప్రతి రోజు ఉదయాన్నే ఆరుగంటల కల్లా ఇంటికొచ్చి పనులన్నీ చేసిపెట్టి వంట చేసి నాకోసం కాఫీ చేసిపెడుతుంది శాంతమ్మ. చాలా కొద్ది రోజులలోనే ఆవిడంటే అభిమానం, గౌరవం ఏర్పడ్డాయి.

ఆవిడ స్వంత విషయాలు ఎప్పుడూ నేను అడగలేదు. ఆవిడ కూడా చెప్పలేదు. హాయిగా పాటలు పాడుతూ పనులు చేస్తుంది. ఆదివారం కూడా వచ్చి పనులు చేసి వెళ్తుంది. ఆదివారం నేను ఇంట్లోనే ఉంటాను కదా సెలవు తీసుకో శాంతమ్మ అంటే "పరవేలేదయ్యా, మా అబ్బాయి అయితే నేను చేసిపెట్టనా" అని నవ్వేసేది. ఆవిడ నవ్వులోని ప్రశాంతత కోట్లు సంపాదిస్తున్న వాళ్ళకి కూడా రాదు. అంతటి స్వచ్చమైన నవ్వు ఆవిడది.

ఈ ఊర్లో నాకు కొత్తగా స్నేహితులు కూడా ఏర్పడ్డారు. వాళ్ళు కూడా బ్యాచెలర్స్. హాస్టల్ లో ఉంటారు. హాస్టల్ లో డ్రింక్స్ అనుమతించరనీ నా ఇంటికి వచ్చి వీకెండ్ లో ఫుల్ గా ఎంజాయ్ చేస్తామని చేరినప్పటి నుండి గోల పెడుతున్నారు.

నాన్నగారి క్రమశిక్షణ నాకు బాగా అలవరడం, ఇంకా భగవంతుని దయ వలన నాకు తాగుడు అలవాటు లేదు. తాగుడు వంటి కార్యక్రమాలు ఇక్కడ చెల్లవు అని నిర్మొహమాటంగా చెప్పేసాను. నాకు నచ్చని విషయాలు సూటిగా చెప్పే మనస్తత్వం నాది. అందువల్ల నాకు ఎక్కువ మంది స్నేహితులు లేరు. నన్ను అర్ధం చేసుకునే అతి కొద్ది మంది స్నేహితులు మాత్రమే కలరు. వారి సంఖ్యని వేళ్ళతో లెక్కపెట్టవచ్చు. అందరికీ బోలెడు మంది స్నేహితులు ఉంటారు. ఎలా సాధ్యం అని నాకు అప్పుడప్పుడు సందేహం వస్తుంది.

నాతో ఎల్లప్పుడూ ఉండే నా స్నేహితులు నేను అమూల్యంగా సేకరించుకున్న పుస్తకాలు. నాకు లాలి పాడే అన్నమయ్య కీర్తనల పుస్తకాలు. నాకు ఏదైనా బాధ కలిగినా ఓదార్చి నాకు తిరిగి ప్రేరణ కలిగించే Motivational బుక్స్. నాలోని రచయితను నిద్రలేపే నా డైరీ. సరదాగా ఉండే నవలలు. ఇవే ప్రస్తుతానికి నా లోకం. ఊర్లో ఉన్న అమ్మమీద, నాన్నమీద బెంగని త్వరగా నయం చేసిన ఇవే నా స్నేహితులు.

అలా కొద్ది రోజులలోనే నా జీవితంలో ముఖ్య పాత్రలుగా ఈ ఇల్లు, కొత్తగా చేరిన ఆఫీసు, నా నేస్తాలైన పుస్తకాలు ఇంకా శాంతమ్మ ప్రవేశించారు.

అలా రోజులు ప్రశాంతం గా గడిచిపోతున్నాయి. ఆ మర్నాడు క్లైంట్ విసిట్ ఉందని త్వరగా ఆఫిసు కి రావాలని మా మేనేజర్ ఫోన్ లో మెసేజ్ పెట్టాడు.

త్వరగా లేచి వెళ్ళబోతున్న సమయం లో శాంతమ్మ వచ్చింది. శాంతమ్మ కి జ్వరం వచ్చి రెండు రోజులు ఇంటికి రాకపోవడం చేత ఇంట్లో అంట్లు అలాగే వాసన వేస్తున్నాయి.

"శాంతమ్మ, నువ్వు అంట్లు తోమేసి వెళ్ళు. మళ్ళీ సాయంత్రం రా" అని తాళం చెవులు ఇచ్చాను. అప్పుడప్పుడు నేను ఆఫీసుకి త్వరగా వెళ్ళాల్సినప్పుడు తాళం చెవులు శాంతమ్మకి ఇవ్వడం నాకు అలవాటే.

ఆఫిసు పని ముగించుకుని ఇంటికి బయలుదేరేటప్పుడు నాకు సడెన్ గా గుర్తొచ్చింది. ఈ ఊర్లో నేను తీసుకోబోతున్న స్థలం రిజిస్ట్రేషన్ కోసం కొంత డబ్బులు డ్రా చేసి ఇంట్లోనే కప్ బోర్డులోఉంచిన సంగతి. ఆ సంగతే మరచిపోయాను. ఇంట్లో ఏమీ విలువైనవి లేనప్పుడు తాళాలు ఇవ్వడం వేరు. ఇప్పుడు వేరు. మనుషుల ప్రవర్తన మన ముందు ఉన్నట్లే ఎప్పుడూ ఉంటుందనుకోవడం మంచిది కాదు అనుకుంటూ హడావిడిగా ఇంటికి బయలుదేరాను.

ట్రాఫిక్ ఎక్కువగా ఉంది. అవసరం అనుకున్నప్పుడే అన్నీ ఇబ్బంది పెడతాయి అనుకుంటూ ట్రాఫిక్ క్లియర్ అవగానే వేగంగా బయలుదేరాను.

****    ****   ****    ****