ది ట్రీ ఉమెన్ ఆఫ్ ఇండియా సాలుమరద తిమ్మక్క వృక్షమాత, మాతృత్వానికి మరో రూపం, అక్షరాలా పచ్చని రూపం ఈమె. వంద సంవత్సరాలకు పైగా జీవించిన ఈ వృక్షమాత ఎవరో తెలుసుకోవాలనే కుతూహలం మీలో కలిగితే... ఆమె కేవలం ఒక మహిళ మాత్రమే కాదు; ఆమె దృఢ సంకల్ప శక్తి, కోట్లాది తరాలకు పచ్చని ప్రేరణ!

ఆమె పేరు సాలుమరద తిమ్మక్క. “చెట్టునై పుట్టి ఉంటే ఏడాదికొక్క వసంతమయినా మిగిలేది- మనిషినై పుట్టి అన్ని వసంతాలు కోల్పోయాను” అన్నటువంటి గుంటూరు శేషేంద్ర మాటలు ఎంత అద్భుతంగా ఉన్నా, తిమ్మక్క జీవితాన్ని చూస్తే, ఆమె పుట్టిన ప్రతిరోజూ వసంతమే అనిపిస్తుంది. ఈ పేరు వినగానే మన కళ్ల ముందు పచ్చదనం పరుచుకుంటుంది. ఆమె జీవితానికి మూల మంత్రం ఒకటే:

‘వృక్షాన్ని రక్షిస్తే, అదే మనల్ని రక్షిస్తుంది’. సంతానం లేని లోటు ఏ తల్లికైనా తీరని విషాదమే. అయితే, ఈ లోటు ఆమెను కృంగదీయలేదు. బదులుగా, ఆమె తన భర్త బిక్కల చిక్కయ్యతో కలిసి రోడ్డుపక్కనే మొక్కలు నాటే మహత్తరమైన యజ్ఞానికి శ్రీకారం చుట్టింది. ఆ మొక్కలే వారికి ప్రియమైన బిడ్డలుగా మారాయి. దశాబ్దాలుగా ఎండ, వానలను లెక్క చేయకుండా ఆ దంపతులు పడిన శ్రమ ఫలితంగా నేడు, ఆ బిడ్డలే భారీ మర్రిచెట్లుగా ఎదిగి, కర్ణాటకలోని హులికల్ మరియు కుదూర్ మధ్య 4.5 కిలోమీటర్ల రహదారి పొడవునా పచ్చని కంబళిలా పరచుకొని ఉన్నాయి. ఇవి అలసిన బాటసారులకు అమూల్యమైన ప్రాణవాయువును, చల్లని నీడని అందిస్తున్నాయి. నిస్వార్థ సేవకు, దృఢ సంకల్పానికి జీవన సాక్ష్యం ఆమె కథ. అందుకే లోకం కర్ణాటకకు చెందిన ఈ పర్యావరణవేత్తను **‘వృక్షమాత’**గా కీర్తిస్తోంది. తిమ్మక్క 1911 జూన్ 30న తుమకూరు జిల్లాలో పేద కుటుంబంలో జన్మించింది. చదువుకునే అవకాశం దక్కక, చిన్న వయసులోనే క్వారీలో కూలీగా పనిచేయాల్సి వచ్చింది. బిక్కల చిక్కయ్యను వివాహం చేసుకున్న తర్వాత, పిల్లలు లేకపోవడంతో కలిగిన నిరాశను అధిగమించేందుకు ఈ దంపతులు రోడ్డు పక్కన మొక్కల పెంపకాన్ని తమ జీవిత లక్ష్యంగా మార్చుకున్నారు. ఈ దంపతులు హులికల్-కుదూర్ మధ్య 385 మర్రి చెట్లను నాటారు. ఆ రోజుల్లో నీటి వనరులు తక్కువగా ఉన్నా, వారు రోజూ కష్టపడి బిందెలతో నీరు తెచ్చి, ప్రతి మొక్కను కంటికి రెప్పలా కాపాడారు. రహదారి చెట్లతో పాటు, ఆమె తన జీవితకాలంలో మొత్తం 8,000కు పైగా చెట్లను నాటినట్లు అంచనా. చెట్ల పెంపకంతో పాటు, ఆమె తన గ్రామంలో వర్షపు నీటి నిల్వ ట్యాంక్‌ను నిర్మించడం, ఆసుపత్రి నిర్మాణానికి ట్రస్టును ఏర్పాటు చేయడం వంటి సామాజిక సేవల్లో కూడా చురుగ్గా పాల్గొన్నారు. 2019లో పద్మశ్రీ అవార్డు అందుకునే సమయంలో జరిగిన సంఘటన ఆమె గొప్పతనాన్ని ప్రపంచానికి మరోసారి చాటింది. చెప్పులు లేని, అత్యంత నిరాడంబరమైన వృద్ధురాలు అయిన తిమ్మక్క అవార్డు తీసుకున్న వెంటనే, సహజసిద్ధమైన మాతృత్వంతో అప్పటి రాష్ట్రపతి రామ్ నాథ్ కోవింద్ గారి తలపై చేతులు ఉంచి ఆశీర్వదించారు. ఒక సామాన్య కూలీ, దేశ ప్రథమపౌరుడిని అత్యున్నత వేదికపై ఆశీర్వదించడం హృదయాన్ని కదిలించే దృశ్యం ఈ సంఘటనపై స్పందించిన రాష్ట్రపతి కోవింద్, “సాలుమరద తిమ్మక్క- సామాన్య భారతీయ మహిళల ఔన్నత్యం, దృఢ సంకల్పం, పట్టుదలను సూచిస్తుంది. ఆమె సేవాగుణం భారతదేశాన్ని ఉన్నత శిఖరాలకు తీసుకెళ్లడానికి ప్రేరణనిస్తుంది,” అని వ్యాఖ్యానించారు. స్థానం, హోదా, సంపదతో సంబంధం లేకుండా, శాంతం నిండిన తల్లి మనస్సు నుండి ఇటువంటి ఆశీర్వాదం వచ్చింది. సాలుమరద తిమ్మక్క నవంబర్ 14, 2025 న, 114 సంవత్సరాల వయసులో మరణించారు.

ఆమె వయసు సంబంధిత అనారోగ్య సమస్యలతో, ముఖ్యంగా శ్వాస సంబంధిత సమస్యలతో బాధపడుతూ బెంగళూరులోని ఒక ప్రైవేట్ ఆసుపత్రిలో చికిత్స పొందుతూ ప్రకృతి ప్రేమ మూర్తి తుదిశ్వాస విడిచారు. ఒక స్త్రీ వేల చెట్లను నాటగలిగితే, మిగతా ప్రపంచం పచ్చగా మారకపోవడానికి ఏ సాకు చెబుతుంది? పద్మశ్రీ నుండి అంతర్జాతీయ ప్రశంసల వరకు, పర్యావరణ క్రియాశీలతను నిశ్శబ్దంగా పునర్నిర్వచించిన తిమ్మక్క గారిని మనం తప్పకుండా ఆదర్శంగా తీసుకోవాలి. ఆమె పచ్చని వారసత్వం రాబోయే తరాలకు నిత్యం స్ఫూర్తినిస్తూనే ఉంటుంది. మనం కూడా ఆమె బాటలోనే నడిచి ప్రకృతిని కాపాడుకుందాం. ఇదే మనం ఇవ్వగలిగే నివాళి.