మానవత్వం అంటే కేవలం మనిషి మనిషికి దయ చూపడం మాత్రమే కాదు; అది జీవన విలువల సమ్మేళనం. ప్రేమ, జాలి, సహానుభూతి అనే త్రివేణి సంగమం. మనిషి మనసులోని మంచితనం హృదయానికి చేరి, ఆచరణలోకి వచ్చినప్పుడు దానినే మానవత్వం అంటాం. ఇది మతం, జాతి, వర్గం అనే గీతలకతీతంగా ఉండే సామాన్య భావన. మనిషిగా పుట్టడం ఒక సందర్భం అయితే, మానవుడిగా జీవించడం ఒక సాధన.
కానీ నేటి సమాజంలో ఈ మానవత్వం జాడలేనంతగా కనుమరుగైపోతుంది. ఆధునిక జీవనపు పరుగులు, స్వార్థ ప్రయోజనాల తాకిడి, డబ్బు ఆధారిత విలువల పాలన— ఇవన్నీ కలిపి మనిషిని ‘సమాజ జీవి’ నుంచి ‘స్వీయ జీవి’గా మార్చేశాయి. మనం ఇప్పుడు ఒకరినొకరు చూసి మానవత్వం కనుగొనడం కంటే, ఫోటో తీసి సోషల్ మీడియాలో పోస్టు చేయడానికే ఎక్కువ ఆసక్తి చూపుతున్నాం.
ఈ నిజం రెండు వాస్తవ సంఘటనల్లో స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది. ఇవి రెండూ భారతదేశంలోని నిజ జీవిత ఘటనలే అయినప్పటికీ, వ్యక్తుల పేర్లు మరియు ప్రదేశాలు గోప్యత కోసం మార్చబడ్డాయి.
ఒక ఘటనలో, ఒక యువతి రోడ్డు ప్రమాదంలో తీవ్రంగా గాయపడింది. ఆమె రక్తస్రావంతో రోడ్డు పక్కన పడిపోయి, సహాయం కోసం విలవిల్లాడుతోంది. చుట్టూ ఉన్న వాహనదారులు, పాదచారులు ఎవరూ ఆగలేదు. కొందరు తమ ఫోన్లతో వీడియోలు తీస్తూ వెళ్లిపోయారు. అంబులెన్స్ రావడానికి సమయం పట్టింది. చివరికి ఆసుపత్రికి చేరేలోపు ఆమె ప్రాణాలు కోల్పోయింది. ఆ యువతి ప్రాణం పోయింది కానీ, ఆ దృశ్యం సమాజం తన హృదయాన్ని కోల్పోయిందని చెబుతుంది. ఇది మనుషులలోని దయ, కరుణ ఎంతగా ఆరిపోయిందో ప్రతిబింబిస్తుంది.
మరో ఘటనలో, ఒక ఐటీ ఉద్యోగి రమేష్‌కి అత్యంత సన్నిహితుడైన సహోద్యోగి శరత్‌కి ప్రమాదం జరిగింది. అతనికి అత్యవసరంగా ‘బి-పాజిటివ్’ రక్తం అవసరమైంది. రమేష్ రక్తగ్రూప్ కూడా అదే. కుటుంబం వేడుకున్నా, రమేష్ "రేపు నాకు ముఖ్యమైన ప్రెజెంటేషన్ ఉంది, రక్తం ఇస్తే బలహీనత వస్తుంది" అని నిరాకరించాడు. డబ్బు ఇవ్వగలనని చెప్పి వెళ్లిపోయాడు. చివరికి రక్తం దొరకక శరత్ ప్రాణాలు కోల్పోయాడు. ఇది కేవలం మానవత్వం లోపమే కాదు, స్నేహం అనే బంధం కూడా డబ్బు ముందు తలవంచిన దారుణ ఉదాహరణ.
ఈ రెండు సంఘటనలు చూపిస్తున్నది మనం ఎంతగా హృదయాన్ని మూసుకున్నామో. మనిషి ప్రాణం కంటే ‘కేసు అవుతుందేమో’, ‘సమయం వృథా అవుతుందేమో’, ‘నాకు నష్టం వస్తుందేమో’ అనే భయాలు పెద్దవిగా మారాయి. భయాల కవచంలో మానవత్వం బంధించబడిపోయింది.
మానవత్వం అనేది మనిషి మనసులోని కరుణ, ఆలోచనలోని హృదయస్పర్శ, ఆచరణలోని నిస్వార్థత. ఒక చిరునవ్వు, ఒక చిన్న సహాయం, ఒక సానుభూతి మాట— ఇవన్నీ కలిపి జీవనానికి విలువను ఇస్తాయి. ఒక వ్యక్తి పడిపోయినప్పుడు లేవదీయడం, ఒక వృద్ధుడికి దారి చూపించడం, ఒక అనాధ బాలుడికి భోజనం పెట్టడం— ఇవే అసలైన మానవత్వపు రూపాలు.
మానవత్వం అనేది మతాలకన్నా గొప్పది, జ్ఞానకన్నా పవిత్రమైనది. దీనిని బోధించాల్సిన అవసరం లేదు; కేవలం మన హృదయాన్ని మళ్లీ జాగృతం చేయాల్సి ఉంది. మనం నిస్వార్థంగా స్పందించడం మొదలైతే, మన సమాజం మళ్లీ మానవత్వంతో వెలుగుతుంది.
ఈ ప్రపంచాన్ని సుఖశాంతులతో నింపేది సాంకేతికత కాదు — సానుభూతి. మనం ఒకరి కోసం కాస్త ఆగితే, ఒకరి నొప్పి మనసుకు తగిలితే, అదే ఈ భూమి మీద మానవత్వానికి పునర్జన్మ.
