చిన్నపట్నుంచీ మనవడు అఖిల్, మనవరాలు జ్యోతికి వాళ్ల అమ్మమ్మ అంటే చాలా ఇష్టం. ఆమె పేరు మంగమ్మ. మంగమ్మ ఊరి చివర చిన్న ఇంట్లో ఉండేది. ఆమె ఇంటి చుట్టూ రంగు రంగుల పూల మొక్కలు, వాటిపై వాలిన సీతాకోక చిలుకలతో నిండి ఉండేది. అఖిల్, జ్యోతికి మంగమ్మ ఇంటికి వెళ్ళడమంటే చాలా ఆనందం. అక్కడ టీవీలు, ఫోన్‌లు ఉండవు. కానీ, ప్రకృతిలో ఆడుకోవడానికి బోలెడంత సమయం ఉంటుంది. ఒక రోజు, అఖిల్, జ్యోతి మంగమ్మ ఇంటికి వెళ్ళారు.
మంగమ్మ చిరునవ్వుతో వారిని లోపలికి ఆహ్వానించింది. "నాయనా, అఖిల్! తల్లీ, జ్యోతి! వచ్చారా? మీకోసం నేను మాయా పెసరపప్పు వడలు చేస్తాను" అంది. అఖిల్, జ్యోతి ఆశ్చర్యపోయారు. "మాయా పెసరపప్పు వడలా? అవేమిటవ్వా?" అని అడిగారు. మంగమ్మ నవ్వి, "చూస్తారుగా" అని చెప్పి, పెసరపప్పును నానబెట్టి, రుబ్బడం మొదలుపెట్టింది. ఆ సమయంలో, ఆమె పొయ్యి మీద పాలు కాచింది. అఖిల్ పొయ్యిలో కర్రలు పెడుతున్నాడు. జ్యోతి పాలు పొంగిపోకుండా కర్రతో తిప్పుతూ ఉంది. మంగమ్మ అఖిల్, జ్యోతిని చూసి, "చూడండి నాయనా, జ్యోతి! నేను వడలు చేస్తాను, మీరు నాకు సహాయం చేయండి" అంది. అఖిల్, జ్యోతి చాలా సంతోషంగా సహాయం చేసారు. అందరూ కలిసి వడలు చేసారు. మంగమ్మ వడలు కాల్చింది. అఖిల్, జ్యోతికి చాలా ఆకలి వేసింది. మంగమ్మ వారికి వడలు ఇచ్చింది. "నాయనా, అఖిల్! ఈ వడలు చాలా రుచిగా ఉంటాయి. ఈ వడలు తింటే, మీ కోరికలన్నీ నెరవేరుతాయి" అంది.
అఖిల్, జ్యోతి చాలా ఆశ్చర్యపోయారు. అఖిల్ ఒక వడను తిన్నాడు. "నాకు ఒక సైకిల్ కావాలి" అని కోరుకున్నాడు. వెంటనే, ఇంటి ముందు ఒక కొత్త సైకిల్ కనిపించింది. అఖిల్ చాలా సంతోషించాడు. జ్యోతి ఒక వడను తిని, "నాకు ఒక బొమ్మ కావాలి" అని కోరుకుంది. వెంటనే, ఒక అందమైన బొమ్మ ఆమె చేతిలో కనిపించింది. జ్యోతి చాలా సంతోషించింది. అఖిల్, జ్యోతి ఆనందంగా మంగమ్మతో ఆడుకున్నారు.
సాయంత్రం, వాళ్ళు ఇంటికి తిరిగి వెళ్ళారు. కానీ వాళ్ళు మాయా పెసరపప్పు వడల గురించి మర్చిపోలేదు. మరుసటి రోజు, వాళ్ళు మళ్ళీ మంగమ్మ ఇంటికి వెళ్ళారు. మంగమ్మ వారికి మాయా పెసరపప్పు వడలు ఇవ్వలేదు. అఖిల్, జ్యోతి చాలా బాధపడ్డారు. "అవ్వా! మాయా పెసరపప్పు వడలు ఇవ్వవా?" అని అడిగారు. మంగమ్మ నవ్వి, "నాయనా, అఖిల్! తల్లీ, జ్యోతి! ఆ వడలు మాయా వడలు కాదు. అవి మన ప్రేమతో చేసిన వడలు. మన ప్రేమతో చేసిన పని ఎప్పుడూ మాయా పనిలాగే ఉంటుంది. మనం కలిసి ఆనందంగా ఉన్నప్పుడు, మన కోరికలన్నీ నెరవేరుతాయి" అంది. అఖిల్, జ్యోతి మంగమ్మ మాటలకు ఆనందంగా నవ్వారు.
ఆ రోజు నుంచి, వారు ఏది చేసినా కలిసి, ప్రేమగా చేయడం మొదలుపెట్టారు. అప్పుడు వారికి ప్రతి పని కూడా ఒక మాయలాగా అనిపించింది.
