ఆ మహానగరం శివార్లలో, ఆధునికతకు, అత్యుత్తమ విద్యకు చిరునామాగా విలసిల్లుతున్న 'జ్ఞానగంగ కార్పొరేట్ స్కూల్' రాష్ట్రంలోనే అత్యంత ప్రతిష్టాత్మకమైన సంస్థగా పేరు గాంచింది. విలాసవంతమైన ఆరు అంతస్తుల భవనం, విశాలమైన ప్రాంగణం, పచ్చటి లాన్స్‌తో ఆ స్కూల్ ఎప్పుడూ ఒక క్రమశిక్షణతో, ఉల్లాసభరిత వాతావరణంతో కళకళలాడుతుండేది.

కానీ, ఆ రోజు... ఉదయం ఆరు గంటలకు, ఆ ప్రాంగణంలోకి భయంకరమైన, అసాధారణమైన నిశ్శబ్దం ఆవరించింది. 10వ తరగతి చదువుతున్న పదహారేళ్ల ప్రతిభావంతురాలైన విద్యార్థిని అలేఖ్య, హాస్టల్ భవనంలోని ఆమె గదిలో ఉరి వేసుకుని ఆత్మహత్య చేసుకుందనే వార్త మెరుపు వేగంతో వ్యాపించింది.

జ్ఞానగంగ కార్పొరేట్ స్కూల్‌ రోజు ఉదయం 4 గంటలకు ప్రారంభమవుతుంది. విద్యార్థులు 4 నుండి 5:30 వరకు తప్పనిసరిగా స్టడీ రూమ్‌లో చదువుకోవాలి. 5:30 తర్వాత ఒక గంట పాటు యోగా, జాగింగ్ లేదా వ్యాయామాలు ఉంటాయి. ఆ రోజు హసీనా నిద్ర లేచేసరికి, తన రూమ్‌మేట్ అలేఖ్య ఇంకా నిద్రలోనే ఉంది. అలేఖ్య తీవ్ర జ్వరంగా ఉందని, లేవలేనని చెప్పింది. దాంతో, హసీనా ఒక్కతే ఉదయపు తరగతులకు వెళ్లింది. ఉదయం 7 గంటలకు తిరిగి రాగా, గది తలుపు లోపలి నుండి గడియ పెట్టి ఉంది. హసీనా సుమారు 30-40 సార్లు తలుపు కొట్టింది, కానీ స్పందన లేదు. తర్వాత 10 సార్లు అలేఖ్య మొబైల్‌కు కాల్ చేసినా సమాధానం రాలేదు. ఆందోళన చెందిన హసీనా వెంటనే హాస్టల్ వార్డెన్‌కు ఫిర్యాదు చేయడానికి పరుగుతీసింది.

హాస్టల్ వార్డెన్, శ్రీమతి శారద, గది తలుపులు బద్దలు కొట్టి లోపలికి వెళ్లినప్పుడు, ఆ భయంకర దృశ్యం ఆమెను చూసి ఒక్కసారిగా వెనక్కి అడుగు వేయించింది. పక్కనే, చిన్న డైరీ పేజీలో పెన్సిల్‌తో హడావుడిగా రాసిన సూసైడ్ నోట్ కనిపించింది. అందులో ప్రధానంగా పాఠశాల వ్యవస్థాపకుడు, ప్రిన్సిపాల్ రాఘవ రావు పేరు ప్రస్తావించబడింది.

అలేఖ్య ఉరి వేసుకుని ఉన్న ఆ భయంకర దృశ్యాన్ని చూసిన శారద, ఒక్క క్షణం కూడా ఆలస్యం చేయకుండా, ముందుగా ఆలెక్ఖ్య మృతదేహం కంటే, పక్కనే ఉన్న సూసైడ్ నోట్‌ను తీసుకుని, భయంతో వణికిపోతూనే ప్రిన్సిపాల్ గది వైపు పరుగుతీసింది. అలేఖ్య చనిపోయిందన్న బాధ కంటే, ఆ నోట్‌ను చూసి శారద కళ్లలో కనిపించిన ఆందోళన, భయం హసీనాను నివ్వెరపోయేలా చేసింది. ఈ చర్యతోనే ఇది కేవలం ఆత్మహత్య కాదని, దీని వెనుక ఏదో పెద్ద కుట్ర ఉందనే బలమైన అనుమానం హసీనా మనసులో మొదలైంది.

గత కొన్ని రోజులుగా ప్రిన్సిపాల్ రాఘవరావు అలేఖ్యను తరచుగా ఆఫీస్‌కు పిలిపించడం, ఆమె భయం గురించి హసీనాకు గుర్తుకొచ్చింది. అలేఖ్య ఆత్మహత్యకు కారణం 'ప్రేమ వ్యవహారం' కాదని, ప్రిన్సిపాల్ వేధింపులేనని హసీనా వెంటనే అర్థం చేసుకుంది. తన అత్యంత ప్రియమైన స్నేహితురాలు చనిపోయిందన్న వార్తను తట్టుకోలేకపోయింది. ఈ విషయం స్కూల్ దాచిపెట్టడానికి ప్రయత్నిస్తుందని గ్రహించి, ఏమాత్రం ఆలస్యం చేయకుండా, రూమ్ నుండి రహస్యంగా 100కు కాల్ చేసింది. అలేఖ్య ఆత్మహత్యకు గల పూర్తి కారణాలు, ప్రిన్సిపాల్ వేధింపుల వివరాలు పోలీసులకు చెప్పి, తన గుర్తింపును మాత్రం వెల్లడించవద్దని అభ్యర్థించింది.

ప్రిన్సిపాల్ రాఘవ రావు, పాఠశాల వ్యవస్థాపకుడు కూడా. వార్డెన్ భయంతో వణుకుతూనే ఆ పేపర్ ప్రిన్సిపాల్‌కు అప్పగించింది. ఆ నోట్‌లో ఉన్న అక్షరాలు రాఘవరావును కుర్చీలో కుప్పకూలేలా చేశాయి: "ఆయన వేధింపులు భరించలేకపోయాను. ఈ లోకం వదిలిపోతున్నాను. నన్ను క్షమించండి..."

రాఘవరావు వెంటనే, తన నమ్మకమైన సీనియర్ టీచర్లు మరియు అడ్మినిస్ట్రేటివ్ సిబ్బందితో అత్యవసర సమావేశాన్ని ఏర్పాటు చేశారు. మూసివేసిన గదిలో, ఆయన కంఠంలో భయం మరియు కపటం స్పష్టంగా వినిపించాయి. "స్కూల్‌కి చెడ్డపేరు రాకూడదు. అలేఖ్య ఆత్మహత్యకు కారణం వ్యక్తిగత సమస్య, హాస్టల్‌లో జరిగిన ఏదో ప్రేమ వ్యవహారమేనని మీడియాకు, తల్లిదండ్రులకు చెప్పండి. ఈ సమాచారం ఒక్క అంగుళం కూడా బయటికి పొక్కకూడదు," అని తీవ్రంగా ఆదేశించారు. వెంటనే, హాస్టల్ గదిలోకి కొంతమంది సిబ్బందిని పంపి, ఆత్మహత్యకు సంబంధించిన కీలక ఆధారాలను, ముఖ్యంగా సూసైడ్ నోట్‌ను, అలేఖ్య వస్తువులను మాయం చేసేందుకు హుటాహుటిన 'శుభ్రం' చేసే ప్రయత్నాలు జరిగాయి. అయితే, ఈ హడావిడి మొదలయ్యే ముందే, ఆందోళన చెందిన హసీనా అప్పటికే ఈ విషాద వార్తను పోలీసులకు చేరవేసింది.

అరగటంలోనే రూరల్ పోలీస్ స్టేషన్ నుండి ఇన్స్పెక్టర్ అభిమన్యు, ఇద్దరు కానిస్టేబుల్స్‌తో సహా ఘటనా స్థలానికి చేరుకున్నారు. అభిమన్యు మొదటి చూపులోనే ఇది కేవలం ప్రేమ వ్యవహారం కాదని పసిగట్టారు. ఆయన గది చుట్టూ ఉన్న క్లీనింగ్ సిబ్బందిని వెనక్కి పంపి, "ఇది క్రైమ్ సీన్. ఎవరైనా లోపలికి వస్తే, పరిణామాలు తీవ్రంగా ఉంటాయి," అని కఠినంగా హెచ్చరించారు.

అలేఖ్య మృతదేహాన్ని పోస్ట్‌మార్టం కోసం తరలించిన తర్వాత, అభిమన్యు ప్రిన్సిపాల్ రాఘవ రావు, ఇతర సిబ్బందిని విచారించడం మొదలుపెట్టారు.

విచారణలో ప్రిన్సిపాల్ రాఘవ రావు పూర్తి సహకారం అందిస్తున్నట్లు నటిస్తూ, తనపై వచ్చిన ఆరోపణలను చాలా తెలివిగా పక్కదారి పట్టించే ప్రయత్నం చేశారు. అలేఖ్య ఆత్మహత్యకు గల కారణాన్ని వ్యక్తిగత వైఫల్యంగా చిత్రీకరించేందుకు ప్రయత్నించారు.

"సార్, అలేఖ్య చాలా సున్నితమైన అమ్మాయి. 10వ తరగతి పిల్లలు కదా, చిన్న చిన్న ప్రేమలు, ఆకర్షణలు సహజం," అంటూ రాఘవరావు ఒక కపటమైన సానుభూతిని వ్యక్తం చేశారు. "ఇటీవల హాస్టల్‌లోని ఓ అబ్బాయితో తరచూ ఫోన్‌లో మాట్లాడేదని, అతడితో ఏదో గొడవపడిందని మాకు తెలిసింది. బహుశా ఆ అబ్బాయి బెదిరించడం, బ్లాక్ మెయిల్ చేయడం వంటివి చేసి ఉండవచ్చు. ఈ వయసులో పిల్లలు చిన్న ఒత్తిడిని కూడా తట్టుకోలేక ఇలాంటి నిర్ణయాలు తీసుకుంటారు," అని నమ్మకంగా చెప్పారు.

రాఘవరావుకు వత్తాసు పలకడానికి స్కూల్ కౌన్సెలర్, కొందరు సీనియర్ టీచర్లు కూడా రంగంలోకి దిగారు. అలేఖ్య తరగతి గదిలో తరచూ ఒంటరిగా ఉండేదని, ఇటీవల ప్రేమ లేఖలు మార్చుకుందనే పుకార్లు తమ దృష్టికి వచ్చాయని చెప్పారు. "ఆమెకు కొద్దిగా డిప్రెషన్ లక్షణాలు కూడా ఉన్నాయని మాకు అనిపించింది," అని కౌన్సెలర్ అబద్ధపు సాక్ష్యం చెప్పింది. అయితే, ఇన్స్పెక్టర్ అభిమన్యుకి వారి మాటల కంటే, ప్రిన్సిపాల్ కళ్లల్లోని కపటం, హడావిడిగా ఉన్న స్కూల్ సిబ్బంది వ్యవహారంపైనే అనుమానం ఎక్కువైంది.

రాఘవరావును మరింత ఒత్తిడిలోకి నెట్టడానికి, విచారణ అధికారి అభిమన్యు ఒక వ్యూహం పన్నారు. ఆయన ప్రిన్సిపాల్‌తో ఇలా అబద్ధం చెప్పారు: "మీ స్కూల్‌లోని ఒక విద్యార్థిని అలేఖ్య రాసిన అసలు సూసైడ్ నోట్‌ను వాట్సాప్ ద్వారా నాకు ఫొటో తీసి పంపింది. ఆ నోట్‌లో మీరు అలేఖ్య ను మాత్రమే కాక, మరికొందరు అమ్మాయిలను కూడా లైంగిక వేధింపులకు గురి చేశారని, ఆమె ఆ వేధింపులను తట్టుకోలేకే ఆత్మహత్య చేసుకుందని స్పష్టంగా రాసింది. ఈ కీలకమైన ఆధారంతో పాటు, మీపై లైంగిక వేధింపుల సెక్షన్ కూడా ఖాయం అవుతుంది."

ఈ అబద్ధపు సమాచారంతో ప్రిన్సిపాల్ రాఘవరావు ఒక్కసారిగా భయాందోళనకు గురయ్యారు. అభిమన్యు వేసిన ఈ ట్రిక్ విజయవంతమై, రాఘవరావు కపట నాటకం ముగింపునకు వచ్చింది.

సూసైడ్ నోట్‌లో మీ పేరు స్పష్టంగా ఉంది," అంటూ ఇన్స్పెక్టర్ అభిమన్యు పదునైన కళ్ళతో నేరుగా ప్రిన్సిపాల్ రాఘవ రావు కళ్లలోకి చూస్తూ సూటిగా ప్రశ్నించారు. " ఏ వేధింపులు చేశారు? అలేఖ్యతో మీ అసలు సంబంధం ఏమిటి? ఇది నిజంగా మార్కుల విషయంలో జరిగిన మాటలాడలేనా… లేక ఇంకేదైనా ఉందా? స్పష్టంగా చెప్పండి?" రాఘవరావు ఒక్కసారిగా కంగారుపడ్డారు.

ఆయన ముఖంలో అప్పటివరకు ఉన్న ఆత్మవిశ్వాసం, కపటమైన సానుభూతి మాయమై, భయం, అసౌకర్యం స్పష్టంగా కనిపించాయి. "వేధింపులు అంటే... సార్, నేను ఆమెను మార్కుల గురించి నిలదీశాను. ఆమె చదువుపై సరిగా దృష్టి పెట్టడం లేదని హెచ్చరించాను. కార్పొరేట్ స్కూల్‌లో మాకు ఫలితాలు ముఖ్యం. అది ఆమెకు మానసిక వేధింపుగా అనిపించి ఉండవచ్చు. నా ఉద్దేశ్యం మంచిదే సార్, ఆమె భవిష్యత్తు కోసమే," అని తడబడుతూ మాట మార్చాడు.

అయితే, అభిమన్యు ఆ వివరణను ఏ మాత్రం అంగీకరించలేదు. ఆయనకు తెలుసు, ఇది కేవలం అధికార దుర్వినియోగం మాత్రమే కాదు, అంతకు మించి ఏదో ఉంది. అందుకే ఇన్స్పెక్టర్ విక్రమ్ కేవలం ప్రిన్సిపాల్ మాటలు, స్కూల్ సిబ్బంది సాక్ష్యాలపై ఆధారపడలేదు. వారి కట్టుకథను పక్కన పెట్టి, ఆయన రహస్యంగా కొంతమంది నమ్మకమైన, సున్నితమైన విద్యార్థినులను హాస్టల్ నుండి బయటకు పిలిపించి విచారించారు. మొదట భయంతో వణికిపోయినా, ఆ తర్వాత ఒక్కో విద్యార్థిని చిన్న చిన్న వివరాలు చెప్పడం ప్రారంభించారు, ఆ వివరాలు ప్రిన్సిపాల్ అబద్ధాల పునాదులను కదిలించాయి.

ఇన్స్పెక్టర్ అభిమన్యు తన విచారణ పద్ధతిని మార్చారు. ప్రిన్సిపాల్‌కు తెలియకుండా, హాస్టల్ నుండి బయటకు పిలిపించిన నలుగురు సున్నితమైన విద్యార్థినుల భయాన్ని పోగొట్టి, వారి నుండి వివరాలు సేకరించారు. మొదట భయంతో వణికిపోయిన విద్యార్థినులు, ఆ తర్వాత ఒక్కొక్కరుగా మాట్లాడటం మొదలుపెట్టారు. ఒక విద్యార్థిని ధైర్యం చేసి ఇలా చెప్పింది: "సార్, ప్రిన్సిపాల్ గారు అలేఖ్యను, ఇంకొంతమంది అమ్మాయిలను మార్కుల గురించి మాట్లాడాలని చెప్పి తన ఆఫీస్‌కు పిలిపించేవారు. చదువు పేరు చెప్పి చాలా సేపు ఉంచుకునేవారు. అది మాకు నచ్చేది కాదు." మరో విద్యార్థిని మరింత కీలకమైన విషయాన్ని బయటపెట్టింది: "ఆత్మహత్యకు ముందు రోజు రాత్రి అలేఖ్య చాలా భయపడింది. క్లాస్ అయ్యాక ప్రిన్సిపాల్ గారు ఆమెను పర్సనల్ కౌన్సలింగ్ కి తన ఆఫీస్‌కి రమ్మన్నారని చెప్పింది. ఆమె ఏడుస్తూనే ఆఫీస్ వైపు వెళ్లింది. ఉదయం ఆమె చనిపోయి కనిపించింది."

ఈ సాక్ష్యాలకు బలం చేకూర్చుతూ, అత్యంత కీలకమైన సాక్ష్యం హాస్టల్ కామన్ రూమ్ వెనుక ఉన్న పాత సీసీటీవీ ఫుటేజ్‌లో దొరికింది. స్కూల్ మేనేజ్‌మెంట్ అన్ని ముఖ్యమైన కెమెరా ఫుటేజ్‌లను తొలగించినా, ఈ పాత కెమెరాలో అలేఖ్య ఏడుస్తూ అర్ధరాత్రి దాటిన తర్వాత ప్రిన్సిపాల్ ఆఫీస్ వైపు వెళ్లడం, కొన్ని గంటల తర్వాత మరింత భయంతో, వణుకుతూ తిరిగి రావడం స్పష్టంగా రికార్డ్ అయ్యింది.

అదనంగా, ఫోరెన్సిక్ టీమ్ అలేఖ్య గదిలోని చెత్తబుట్టలో చించి పడేసిన చిన్న కాగితపు ముక్కలను పట్టుకుంది. వాటిని అతికించగా, " నాకు భయంగా ఉంది. ప్రిన్సిపాల్ సార్ నన్ను పర్సనల్ కౌన్సలింగ్ కు ఒంతరిగా తన ఆఫీస్ రూమ్ కి రమ్మంటున్నాడు. ఏం చేయాలో పాలుపోవడం లేదు " అనే భయానక వాక్యం బయటపడింది.

విచారణలో సేకరించిన ప్రత్యక్ష సాక్ష్యాలు, సీసీటీవీ ఫుటేజ్ మరియు చిరిగిన నోట్ ముక్కల ద్వారా ఇన్స్పెక్టర్ అభిమన్యుకి మొత్తం విషయం అర్థమైంది. ప్రిన్సిపాల్ రాఘవరావు తన అధికార దుర్వినియోగం, అత్యంత నీచమైన లైంగిక వేధింపులతో పదహారేళ్ల అలేఖ్యను మానసికంగా కృంగదీసి, చివరికి ఆత్మహత్య చేసుకునేలా ప్రేరేపించారని స్పష్టమైంది.

ఈ భయంకరమైన సత్యాన్ని కప్పిపుచ్చడానికి, పాఠశాల ప్రతిష్టను కాపాడుకోవడానికి స్కూల్ మేనేజ్‌మెంట్ ప్రేమ వ్యవహారం అనే అబద్ధపు కథను అల్లిందని ఆయన తేల్చారు. ఆధారాలన్నీ పక్కాగా సిద్ధం చేసుకున్న అభిమన్యు, ఇక నాటకానికి తెర దించాలని నిర్ణయించుకున్నారు.

అభిమన్యు వెంటనే ప్రిన్సిపాల్ రాఘవరావును విచారణ గదిలోకి పిలిపించారు. మొదట, రాఘవరావు తన 'మంచితనం' ముసుగు తొలగకుండా అబద్ధాలు చెప్తూ తప్పించుకోవడానికి ప్రయత్నించారు. "నాకు ఆ అమ్మాయిపై సానుభూతి ఉంది సార్, కానీ అది ప్రేమ కాదు," అని వాదించాడు. కానీ అభిమన్యు ముందు సీసీటీవీ ఫుటేజ్ ప్లే చేశారు.

అర్ధరాత్రి తన ఆఫీస్ వైపు వెళ్తున్న అలేఖ్య ఏడుపుతో కూడిన ఫుటేజ్‌ను, ఆ తర్వాత ఆమె వణుకుతూ తిరిగి వస్తున్న దృశ్యాలను చూపించారు. ఆ భయానక వాక్యం ఉన్న కాగితపు ముక్కలను అతని ముందు ఉంచారు. సాక్ష్యాల బలం ముందు రాఘవరావు పూర్తిగా నిస్సత్తువకు లోనయ్యారు. ఆయన కళ్ళల్లోని భయం అంగీకారంగా మారింది.

"అలేఖ్య ఒంటరిగా ఉన్నందుకు దాన్ని ఆసరగా తీసుకుని, చదువు పేరుతో, మార్కుల మాటున ఆమెను వేధించారు. మీలాంటి మార్గదర్శి.. ఓ బాలిక ప్రాణం తీశారు," అని అభిమన్యు ఆగ్రహంగా అన్నారు. "ఒక పదహారేళ్ల బాలిక నమ్మకాన్ని, భవిష్యత్తును చిదిమేశారు. స్కూల్‌ని పవిత్ర స్థలంగా భావించే వేలాది మంది తల్లిదండ్రులను మోసం చేశారు." రాఘవరావు నిశ్శబ్దంగా తలవంచుకున్నారు. ఆయన నేరం అంగీకరించకపోయినా, ఆయన మౌనం, ఆయన శరీర భాష అభిమన్యుకి సమాధానం చెప్పాయి.

ఆ రోజు సాయంత్రం, ప్రిన్సిపాల్ రాఘవరావుపై 'ఆత్మహత్యకు ప్రేరేపించడం (ఐపీసీ 306)', మరియు 'లైంగిక వేధింపుల (పోక్సో చట్టం)' సెక్షన్ల కింద కేసు నమోదు చేసి, అరెస్టు చేశారు. ఈ వార్త రాష్ట్రమంతా దావానంలా వ్యాపించింది. జ్ఞానగంగ కార్పొరేట్ స్కూల్ పేరు ప్రతిష్టలు ఒక్కసారిగా మంటల్లో కలిసిపోయాయి.

ఒకవైపు తల్లిదండ్రులు తమ పిల్లలను స్కూల్ నుండి తీసివేయడం ప్రారంభించగా, మరోవైపు, ఒక పదహారేళ్ల అమాయక బాలిక వేధింపులకు గురై తన జీవితాన్ని ముగించుకున్నందుకు యావత్ సమాజం కన్నీరు పెట్టుకుంది. అలేఖ్యకు న్యాయం జరిగింది, కానీ ఆ విషాదం, ఆ కార్పొరేట్ కపటం ఎప్పటికీ విద్యారంగాన్ని వెంటాడుతూనే ఉంటాయి. అభిమన్యు నిస్సందేహంగా ఈ కేసును ఛేదించారు, కానీ ఒక నిస్సహాయ విద్యార్థిని కోల్పోయిన విషాదం మాత్రం మిగిలిపోయింది.