మయూరి మౌనంగా నిట్టూర్చింది. మలిసంధ్య లో ఒంటరితనం ఎంత భయంకరమో ఇప్పుడు అర్ధమౌతోంది. ఒక్కసారి వెనక్కి తిరిగి చూసుకుంటే తాను ఏం సాధించింది? ఎవరికోసం సాధించాలని ఆశపడింది ? తలచుకుంటే వేదనే తప్ప ఏం మిగిలింది ?తనకంటూ ఎవర్నీ మిగుల్చుకోలేకపోయింది. అసలు జీవితమంతా తన చుట్టూ గిరిగీసుకొనే బ్రతికింది. ఒక్కసారిగా ఆమె మనసు గతం లోకి జారింది .

...... .. ...... ....... ........ ...... ......

మంచి అందం తో పాటు చక్కని నృత్య కౌశలం ఆమె సొత్తు. చిన్నప్పటినించి నాట్యం నేర్చుకోవడమే కాక ఎన్నో ప్రదర్శనలిచ్చి అనేక బహుమానాలు, ప్రశంసలు అందుకుంది. దాంతో తల్లితండ్రులు, ఆన్నగారు మయూరి ని “ మన చుట్టాల్లో గాని తెలిసినవాళ్ళల్లో గాని నిన్ను మించిన వారు మరొకరులేరు, ఉండబోరు” అని ఆకాశానికి ఎత్తేసేవారు. సహజంగానే తను చాలా అందగత్తె మంచి రంగు,రూపం. తల్లికి కూడా కూతురు మంచి నర్తకి కావడం వల్ల చెప్పలేనంత గొప్పగా ఉండేది. వీటి వల్ల మయూరి కి కాస్త అతిశయం కూడా తోడయ్యింది.

క్లాస్ లొ కూడా ఎవరితో స్నేహంగా ఉండేది కాదు. తన లాటి నర్తకికి సరిజోడి కాని ,వాళ్ళతో మాట్లాడటం వేస్ట్ అని తన భావన . పెద్దయ్యేకొద్దీ ఈ భావం మరింత బలపడిందే తప్ప తరగలేదు మయూరి కి. “ఎవరైనా మీఅన్నకి చదువులో ఎప్పుడూ ఫస్ట్ వస్తుంది నువ్వేమిటమ్మాఇలా? అంటే “నాలా తనేం డాన్స్ చేయమనండి చూద్దాం?’’ అనేది పెంకిగా. ఏ మాటకామాటే చెప్పాలి చాలా పట్టుదలగా నేర్చుకోవడమే కాదు నృత్యాన్ని తపస్సుగా భావించేది.

పెళ్లి కూడా తన డాన్స్ ని ప్రోత్సహిస్తాడని నమ్మకం కుదిరాకే చేసుకుంది. వినయ్ సంస్కారవంతుడు, బాగా చదువుకున్నవాడు మయూరి డాన్స్ ని ఆరాధించి ప్రేమించి పెళ్లిచేసుకున్నాడు.. అతని తల్లితండ్రులు కాస్త పాత కాలం వాళ్ళు కావడంతో, కొత్తల్లో ఊరుకున్నా రానురానూ కోడలి నాట్య ప్రదర్శనలని సమర్దించలేక ఆంక్షలు పెట్టేవారు. మనస్విని ఎట్టి పరిస్థితుల్లోనూ రాజీ పడే రకం కాదుగా. భర్త తన వైపు ఉండగా తను వాళ్ళని కన్విన్స్ చేయడం అనవసరం అనుకుంది. అంతే అదే వేరు కాపురానికి దారితీసింది. అత్తింట్లో తోడికోడళ్ళు ,ఆడబడుచులు, అత్తగారు తన కళ గొప్పదనాన్ని తెలుసుకోలేక పోయారని బాధ పడేది అప్పుడప్పుడు.. నాట్యకారిణి అవడంతో ఆమె పట్ల సహజం గానే అందరికీ కుతూహలం ఉండేది. ఆవిడ తమ స్నేహితురాలని గొప్పగా చెప్పుకోవాలని ఇరుగుపొరుగు వారు దగ్గర చేరేవారే గాని అవసరమైనప్పుడు సాయం చేయడానికి ఒక్కరూ వచ్చేవారు కారు. ఒక పక్క డాన్స్ ప్రోగ్రామ్స్ తో తీరిక ఉండేది కాదు. అసలే స్వాభిమానం ఎక్కువ మయూరి కి. మరోపక్క ఇంటి దగ్గర ఉన్న కాస్తపాటి తీరిక సమయం లో ఏదో రకం గా మాట్లాడాలని వచ్చే చుట్టుపక్కల వాళ్ళతో విసిగి పోయి కటువుగా, నిర్మొహమాటం గా ఉంటూ తన చుట్టూ గిరి గీసేసుకుంది. ఎవరి సాయాన్ని ఆశించకుండా భర్త ప్రోత్సాహం,అండదండలతో విజయపథం లో ప్రయాణించసాగింది...

ఒక శుభ ముహూర్తాన తన ప్రతిరూపంగా అందంగా పుట్టిన ప్రణవ్ ని చూసుకొని తెగ మురిసిపోయింది మయూరి. ఇంక సగటు ఆడదానిలా, తల్లిలా రూపాంతరం చెందుతుందని అందరూ అనుకున్నారు.. కానీ మొదటి నించి అన్నింట్లో అందరికంటే తాను వేరుగా, ప్రత్యేకంగా ఉండాలని తపన ఎక్కువ మయూరికి.. దాంతో ఈ సంవత్సర కాలం డాన్స్ చేయలేక పోయినందుకు ప్రతిగా కఠోర పరిశ్రమే చేసింది. డెలివరీ తర్వాత మునుపటి లావణ్యం పుంజుకోని నృత్యం లో పి.హెచ్ డి. డిగ్రీ కూడా కష్ట నష్టాల కోర్చి సాధించింది. డాన్స్ స్కూల్ కి ప్రిన్సిపాల్ కూడా అయింది. విదేశాల్లో నృత్య ప్రదర్శనలివ్వాలన్న తన చిరకాల కోరికని కూడా సాకారం చేసుకుంది. వినయ్ అహర్నిశలూ నీడ లా వెన్నంటి ఉంటూ ఆమె ప్రతి ఆశ ఫలించేలా సహకారమందించాడు. కానీ ప్రణవ్ మాత్రం తల్లి ప్రేమని , సాహచార్యాన్నిబాగా మిస్సయ్యాడు. చిన్నప్పుడు కేర్ సెంటర్, పెద్దయ్యాక హాస్టల్ అతని నేస్తాలు.

ఒకసారి ఢిల్లీ లో నిర్వహించిన డాన్స్ పోటీలో విజేతగా నిలిచి నపుడు ప్రెస్ వాళ్ళ ఇంటర్వ్యూ లో ఒక నర్తకిగా, మాతృమూర్తిగా మీ ఆశయాలేమిటి” ? అని అడిగిన ప్రశ్నకి సమాధాన మిచ్చింది ఇలా ...........“ఒక నర్తకిగా నాట్యం లో కీర్తి ప్రతిష్ఠల్లో, , ఎవరికీ తీసిపోనని నిరూపించుకున్నా . ఇది మీ అందరికీ తెలిసిన విషయమే . ఇక మాతృ మూర్తిగా అంటారా ? అందరి తల్లుల్లా నేను మామూలు సగటు తల్లిని కాదు. “ఏ తల్లి తన పిల్లలకి ఇవ్వలేని బహుమతి నా కొడుక్కి ఇస్తున్నా”....అంటూ ఒక క్షణం ఆగింది “ఏంటి? కోట్ల రూపాయల ఆస్తి ఇవ్వబోతున్నారా ? లేక మీకంటే మంచి కళాకారుణ్ణి చేయాలని ఆశ పడుతున్నారా ? లేక అన్నిట్లో మీకు ధీటుగా బాబు ని తయారు చేస్తారా? ? అన్న ప్రశ్నలకు నవ్వుతూ కాదు కాదంటూ తల తిప్పేసింది. “పోనీ మీరే చెప్పండి”1 అన్నారంతా. గొంతు సవరించుకుంటూ ఠీవీగా అందరి వైపూ చూస్తూ గర్వంగా చెప్పింది మయూరి “మా అబ్బాయి పెద్దవాడయ్యాక తన తల్లి ఎంత గొప్పకళాకారిణో, ఎంత ఘనచరిత్ర కల్గినదో తెలుసుకునేలా నేను సాధించిన పలు రికార్డులు,టైటిల్స్ అవార్డులు ,మొదలైన అపురూపమైన అనుభూతులతో ... “మయూర విన్యాసం ” పేరుతో జీవిత చరిత్ర వ్రాస్తున్నా. అందరి తల్లుల్లా సామాన్యమైన తల్లి కాదు,’’’’’…మా అమ్మ చాలా అసాధారణమైన “కళాకారిణి “ అని వాడు గర్వపడేలా ఇప్పట్నుంచి అన్నీ సమకూర్చుకుంటున్నాను . ఇదే వాడికి నేనిచ్చే అద్భుతమైన బహుమతి.” ఊహించని ఈ జవాబుకి వాళ్ళు నివ్వెరపోయారు.

....... ........ ……..

కాలచక్రం గిర్రున తిరిగిపోయింది. ఇంజనీరింగ్ పూర్తయిన వెంటనే మయూరి కొడుకు చిన్ననాటి స్నేహితురాలు, ,సహాధ్యాయి అయిన మైథిలిని ప్రేమ వివాహం చేసుకున్నాడు. తను మంచి సంస్కారవంతురాలు, ,సహనశీలి.. పెళ్ళైన కొన్ని రోజులకే ప్రణవ్ కి కెనడా లో పెద్ద ఉద్యోగం రావటంతో భార్యా సమేతంగా వెళ్లిపోయాడు.

మూడేళ్ళకే వినయ్ హార్ట్ ఎటాక్ తో మరణించాడన్న విషయం తెలిసి హుటాహుటిన ప్రణవ్ భార్యతో ఇండియా వచ్చాడు.. వృద్ధాప్యం,,, ఒంటరితనం, మయూరికి ఇప్పుడు వదల్లేని కవచాలు. భర్త ఎడబాటు బాధిస్తున్నా పైకి గంభీరంగా కనిపించే ప్రయత్నం చేస్తోంది. మళ్ళీ వారం రోజుల్లో కొడుకు కెనడా ప్రయాణం. ఒక రోజు సాయంత్రం అభిరామ్ ఎవర్నో ఇంటికి తీసుకు వచ్చి కొలతలు ,లెక్కలు వేయించడంచూసి ఆసక్తిగా అడిగింది. ‘’అమ్మా,కెనడా వెళ్ళే లోపే ఇంటి విషయం సెటిల్ చేసేద్దామనుకుంటున్నా!! సాయంత్రం బయటకి వెళ్ళాలి రెడీగా వుండు’’ అన్నాడు ముక్తసరిగా . తన కెనడా ప్రయాణానికి, ఇంటిని సెటిల్ చేయాల్సిన పనేంటో?/// మనసులో గొణుక్కుంది మయూరి.

సాయంత్రం కొడుకు తీసుకువెళ్ళిన ఆ ప్రదేశం చూసి కంగారు పడింది . అది చిన్నపిల్లల దగ్గరనుంచి, వృధ్ధుల వరకు, బీద,గొప్ప ,ఆడ,మగ తారతమ్యం లేకుండా అనాధలను అక్కున చేర్చుకునే సేవానిలయం . సెక్రటరీ తో ఏదో మాట్లాడిన ప్రణవ్ వెనక్కి కారు దగ్గిరకి వచ్చి ‘’“అమ్మా ఒకసారి రా’’’అంటూ మయూరి జవాబుకు ఎదురు చూడకుండా వేగంగా ముందుకు నడిచాడు .సెక్రెటరీ హోంలో అన్నీ రూములు చూపిస్తూ వాటిలో ఉంటున్న వారిని పరిచయం చేస్తూ ఏవో చెప్పుకుపోతున్నాడు . తల్లి తండ్రులు ఎవరో తెలియని పిల్లలు,,,, చీకటి తప్పులకు జన్మించి అనాధలైన పిల్లలు, ,వికలాంగులు, ,జబ్బువాతపడి నిరాదరణకు లోనైన పిల్లలు, సంతానముండి కూడా వారి ప్రేమాప్యాయతలకు నోచుకోని తల్లిదండ్రులు,,,.సంపాదనలేని, పోషణ కరువైన తల్లితండ్రులు, నా అన్న వాళ్ళులేని వృద్ధులు, మమతానురాగాలకి తపించే పెద్దవాళ్ళు, రోగిష్టి వాళ్ళు ఇలా ఎంత మందికో ఆశ్రయ మిస్తున్న ఆ సేవానిలయాన్ని చూస్తే ఎవరికైనా కళ్ళు చెమర్చక మానవు. కాసేపట్లోనే మయూరికి అర్ధమైంది కొడుకు ఎందుకు తీసుకువచ్చి ఉంటాడో ఇక్కడికి.

‘’‘మీలాంటి గొప్పవాళ్లు ఇచ్చే డొనేషన్స్ తో ఇలా హోమ్ ని నడుపుతున్నాము సార్! ఇక్కడ ప్రత్యేక వసతి సౌలభ్యం కూడా ఉంటుంది ఎవరైనా నెలనెలా డబ్బులు పంపిస్తే వారి బంధువులకి ప్రత్యేకమైన సేవలు ఇవ్వబడతాయి. అలాంటి వాళ్ళూ ఉంటారు. అటు చూడండి. విదేశాల్లో ఉన్న పిల్లలు తమ తల్లితండ్రులని ఇక్కడ వదిలి వెళతారు. ప్రతి నెలా పెద్ద మొత్తంలో డబ్బులు పంపుతారు. పిల్లల దగ్గర లేమన్న బాధ తెలియ కుండా మేం జాగ్రత్తగా చూస్కుంటాము” అని హొమ్ సెక్రెటరీ ప్రణవ్ కి చెబుతున్నాడు. “అమ్మా ఒకసారి ఇలారా!” అని కొడుకు పిలుస్తున్నా మయూరికి ఏమీ వినిపించడం లేదు. గబగబా కార్ దగ్గరకి వచ్చేసింది. వెనక్కి తిరిగి చూస్తోంటే కొడుకు సెక్రెటరీ చేతిలో పెద్ద నోట్ల కట్ట ఉంచుతూ ఏదో చెప్పడం కనిపించి నిలువెల్లా వణికి పోయింది.. అంటే తనని ఇక్కడ పడేసి వాడు తన దారిన తాను కెనడా వెళ్లిపోతాడా! ?ఆమె చెవుల్లో హోరు మొదలైంది.

ఇంటికి ఎలా వచ్చిందో తెలియదు ఎవరితో మాట్లాడాలన్పించడం లేదు. ఎవరికోసం తాను ప్రాకులాడిందో వాడికే తను అక్కరలేదు ఇప్పుడు . తన తల్లి గొప్పతనాన్ని నల్గురికీ చెప్పుకొని, వాడు ఎంతో గర్వ పడతాడని తనని ఎంతో మెచ్చుకుంటాడని ఎన్ని కలలుకందో ? ఇంటిని కూడా అమ్మకం పెట్టేశాడు ఒకపక్క. వినయ్ ఉంటే ఇలా జరిగేదా అసలు?భర్త తనని ఎంత అపురూపంగా చూసుకున్నాడు? ఆ హోమ్ లో ఒంటరిగా బతుకు వెళ్ళదీయాల్సిందేనా? అన్నగారు,, ఆడబడుచులు,, బావగార్లు తమ పిల్లల దగ్గర హాయిగా కాలం వెళ్ళబుచ్చుతుంటే తాను మాత్రం.......?

‘””’’నేను వెళ్లనురా హోంకి” అంటే వాడేమంటాడు ??/ “నీతో కెనడా వస్తానురా కన్నా ” అంటే రానిస్తాడా?/ చిన్నప్పుడు వాడి ఆలన పాలన తాను ఏం సరిగ్గా చూసిందని? ? ఎప్పుడూ తన, నాట్య ప్రదర్శనలు, సన్మానాలు, , అందరికంటే పైన ఉండాలనే తాపత్రయాలు .......వీటితో కన్నబిడ్డని ఎంత నిర్లక్ష్యం చేసింది తలుచుకుంటే ఆమె గుండెల్లోంచి దుఃఖం లావాలా తన్నుకు వచ్చింది. చిన్నతనంలో వాడ్ని కేర్ సెంటర్ పాలు చేసా, తల్లి గా నేను వాడికేమీ న్యాయం చేయలేదు. పెద్దయ్యాక హాస్టల్ వాణ్ణి అక్కున చేర్చుకుంది. నేను తల్లిగా ఓడిపోయాను. నాకిదే సరైన శిక్ష. ఇలాగే అవ్వాలి...... నన్ను క్షమించరా బాబూ! అహంకారంతో నీ బాల్యాన్ని నిన్ను ఎంజాయ్ చెయ్యనివ్వలేదు. నిన్ను నాలాగే బంధనాల్లో బంధించేసాను. నా పాపానికి నిష్కృతి లేదు”. కళ్ళవెంట ధారాపాతంగా నీళ్ళు కారిపోతుంటే మూగగా రోదించసాగింది.

“అమ్మా, అమ్మా, ఎక్కడున్నావ్? ఇదిగో ఇటు చూడు నీకేం తెచ్చానో!” ప్రణవ్ మాటలతో వులిక్కిపడి గతంలోంచి వర్తమానంలోకి వచ్చింది మయూరి .కన్నీరు కొడుకు కంట పడకుండా లేని నవ్వు తెచ్చుకుంటూ లేచి నుంచుంది. చేతిలో చక్కని ఫోటో ఫ్రేమ్. వినయ్, తాను, ప్రణవ్ ముగ్గురు కలిసి తమ స్వీట్ హొమ్ బ్యాక్ డ్రాప్ తో తీయించుకున్న ఫోటో. ‘ఓహో ! హోమ్ కి వెళ్లిపోతున్నానుగా , వీడ్కోలు కానుక అన్నమాట’ అనుకుంది మనసులో ! “అమ్మా రేపే బయలుదేరాలి మంచి రోజు కూడా! నీ సామాన్లు అవీ సర్దడం మొదలు పెట్టాలి ”. కొడుకు మాట పూర్తి అయిందో లేదో మయూరి బావురుమంది. ప్రణవ్ నిశ్చే ష్టుడై చూడ సాగాడు.‘”’’’”’’’ఏంటమ్మా ఏమైంది??

‘’నాకు తెల్సు నేను తల్లి గా నీ పట్ల ఏమీ బాధ్యత గా ప్రవర్తించ లేదు. కానీ నాకళ్ళు తెరుచుకునేసరికి జరగాల్సిందంతా జరిగి పోయింది . ఇప్పుడు నేను ఏ ముఖం పెట్టుకొని నీతో వస్తానని అడగగలను??నేను నీ కోసం ఏం చేశానసలు ?’అయినా సరే నాకు హోమ్ లో చేరాలని లేదురా, నీతో వచ్చేస్తాను’’ ’వెక్కుతూ అంది మయూరి. “ హోమ్ ఏంటమ్మా ? నువ్వు మాతో కెనడా వస్తోంటే ?” ఆశ్చర్యంగా అడిగాడు ప్రణవ్. సంభ్రమంగా చూసింది ‘’నిజమా! నా మీద నీకు కోపం లేదా? నిజంగా నన్ను నీతో తీసుకు వెళతావా కెనడా? మరి ఇంటి విషయం సెటిల్ చేయాలన్నావు ...దేనికి ? ఆ హోం కి ఎందుకెళ్లాo? వాళ్ళకి డబ్బుకూడా ఇచ్చావు ! నేను చూశాలే !”’

చిన్నపిల్లలా అడుగుతున్న తల్లిని మురిపెంగా చూస్తూ “ఓ అదా? మన ఇంటిని నాన్నగారి కోర్కె మేరకు ‘‘ మయూరి మహల్’’ పేరు తో వృద్ధుల సంరక్షణాలయంగా తీర్చి దిద్దాలని ......! ఆ విషయంలో హోమ్ వాళ్ళని ఒకసారి సంప్రదిద్దామని అక్కడికి వెళ్ళాను. అంతే కాదు అక్కడి పిల్లల చదువు నిమిత్తం మూడు లక్షల రూపాయలు డొనేట్ చేశాను అదే నువ్వు చూసింది ”. నిరుత్తురాలై చూస్తూ ఉండిపోయింది . ఆమె కంటి వెంట దుఃఖాశ్రువులు !............

“”నిజంగా నన్ను హోమ్ లో పెట్టవు కదా?” అమాయకంగా అడుగుతున్న తల్లిని నవ్వుతూ ప్రేమగా దగ్గరకి తీసుకుంటూ “నీకలాంటి ఆలోచన ఎందుకొచ్చిందమ్మా?, నేను నిన్ను హోమ్ లో పెడతానని ఎలా అనుకున్నావ్ ? నువ్వు నా బంగారు తల్లివి. మా అమ్మ లాంటి అమ్మ ఎవరికీ ఉండదు . అవును నిజం.... నువ్వు ఎప్పుడూ నాకు అద్భుతంగా అనిపిస్తావు . నువ్వేం చేసినా నాకోసమే కదమ్మా చేసింది. నిన్ను ఎందుకు దూరం చేసుకుంటాను. ఇప్పుడు నువ్వు నా కూతురివి కూడా!, నువ్వెప్పుడూ మాతోనే ఉంటావు తెలిసిందా’’ ?” అన్నాడు తల్లి నుదుటిని ముద్దాడుతూ . మైథిలి నవ్వుతూ చూస్తోంది ఇద్దరినీ .

పిల్లల్ని ప్రేమించడం అంటే బ్యాంక్ లో డబ్బు దాచుకున్నట్లే. పిల్లల పట్ల చూపించిన ప్రేమ అవసరమైన అవసాన దశలో వడ్డీతో సహా తిరిగి మన దగ్గరకి వస్తుంది. తన ప్రియపుత్రుడి అందమైన బాల్యాన్ని తాను రసవత్తరంగా, స్మరణీయంగా తీర్చి దిద్దలేకపోయినా తనకి మాత్రం వృద్ధాప్యం శాపం కాకుండా కమ్మని వరంగా మార్చి ఆసరాగా నిలబడుతున్న కొడుకు,కోడల్ని ఆప్యాయంగా దగ్గరకి తీసుకుంది మనసు మారిన మయూరి.. మలిసంజె వెలుగులు విరజిమ్ముతోంది