విజయవాడ నగరం ఉగాది పండుగ శోభతో మెరిసిపోతోంది. కొత్త ఆశలు, కొత్త ఆరంభాలకు ప్రతీకగా నిలిచే ఈ శుభదినాన, రాష్ట్ర ప్రభుత్వం ఏర్పాటు చేసిన భారీ వేదికపై రవి నిలబడ్డాడు. అతను ధరించిన ఖాదీ దుస్తులు, అతను ముఖంలో కొట్టొచ్చినట్లు కనిపిస్తున్న వినయం – ఆ క్షణంలో అతని వ్యక్తిత్వాన్ని ప్రతిబింబిస్తున్నాయి. ముఖ్యమంత్రి చేతుల మీదుగా ఉత్తమ ఉపాధ్యాయ అవార్డు అందుకున్నప్పుడు, ఆ వేదికపై ఉన్న వేలాది మంది కరతాళ ధ్వనులు ఆకాశాన్ని తాకాయి. ఈ గౌరవం అతని వ్యక్తిగత జీవితానికి మాత్రమే కాదు, అతను స్థాపించిన 'ప్రతిభ' డిజిటల్ పత్రిక ద్వారా తెలుగు భాషా సాహిత్యానికి చేసిన పదిహేనేళ్ల నిరంతర కృషికి దక్కిన గుర్తింపు.

అవార్డు వేడుక పూర్తయ్యాక, సాయంత్రం వేళ, రవి నిశ్శబ్దంగా తన ఇంటికి చేరుకున్నాడు. బయట పండుగ సందడి ఉన్నా, రవి మనసు మాత్రం లోపలికి, తన గడిచిన సుదీర్ఘ ప్రయాణం వైపు మళ్లింది. అవార్డు ఒక మైలురాయి మాత్రమే, కానీ అసలైన సంతృప్తి ఆ నిరంతర శ్రమలో, నిజాయితీలో ఉందని అతను కు తెలుసు. రవి తన పాత, నమ్మదగిన లాప్‌టాప్‌ను చూస్తూ గతంలోకి జారుకున్నాడు. "నేను ఒక సాధారణ ప్రభుత్వ పాఠశాల తెలుగు ఉపాధ్యాయుడిని. పెద్దపెద్ద కలలు కనే స్థోమత నాకెప్పుడూ లేదు. కానీ, తెలుగు భాషపై నాకున్న ప్రేమ, విద్యార్థులు చదువుతున్న తీరు చూసినప్పుడు కలిగిన ఆందోళన... అవే నా 'ప్రతిభ' పత్రికకు నాంది పలికాయి," అని రవి తనలో తాను అనుకున్నాడు. 2010లో, ఇంటర్నెట్ అంతగా విస్తరించని రోజుల్లో, ఈ-పత్రిక ప్రారంభించడం ఒక సాహసం. నిబద్ధత మరియు నిజాయితీ —ఈ రెండే తన ఉద్యోగం నుంచి అదనంగా ఉన్న శక్తిగా, తనను ఈ సుదీర్ఘ ప్రయాణంలో ముందుకు నడిపించాయని అతను గ్రహించాడు.

2010లో, తన పరిమిత సాంకేతిక పరిజ్ఞానంతో, కొద్దిపాటి సొంత డబ్బుతో 'ప్రతిభ' ప్రారంభించిన రోజులు గుర్తొచ్చాయి. ప్రారంభ ఐదేళ్లలో కేవలం 5,000 మంది పాఠకులు మాత్రమే ఉండేవారు. అయినా పట్టువదలలేదు. పత్రికను ప్రతినెలా 5వ తేదీన విడుదల చేయడం అనేది ఒక వ్రతంగా భావించేవాడు. రాత్రిళ్లు ఆలస్యంగా కూర్చుని, వందలాది మెయిల్స్‌ను చదవడం, వ్యాకరణ దోషాలను సరిదిద్దడం... అదంతా తపస్సులా ఉండేది. ఆ శ్రమలో ఏమాత్రం రాజీ పడకపోవడం వల్లే, నేడు ఈ వేదిక ఇంత పెద్దదైందని రవికి అర్థమైంది. తాను అనుసరించిన ముఖ్య సూత్రాలు ఈ విజయాన్ని నిర్దేశించాయి. మొదట, నిజాయితీ: తాను ఎప్పుడూ ప్రచురణ కోసం ఒక రూపాయి కూడా ఆశించలేదు. ప్రతిభకు మాత్రమే విలువ ఇవ్వడం అతని మొదటి సూత్రం. డబ్బుతో ప్రతిభను కొనలేం అనే సిద్ధాంతాన్ని అతను బలంగా నమ్మేవారు. డబ్బు లేదా సులభమైన మార్గాల కోసం ప్రయత్నిస్తే, ఈ పదిహేనేళ్ల కల ఎప్పుడో కూలిపోయేదని రవికి తెలుసు. రెండవది, సమగ్రత - ఈ విషయంలో అతను ఎప్పుడూ రాజీపడలేదు. రాజకీయ నాయకులు, ధనవంతులు తమకు అనుకూలంగా ఉండే వ్యాసాలను ప్రచురించమని ఆఫర్ చేసినా, అతను సున్నితంగా తిరస్కరించేవారు. తన ఆత్మగౌరవాన్ని, పత్రిక యొక్క విశ్వసనీయతను అతను ఎప్పుడూ తాకట్టు పెట్టలేదు. ఒకసారి రాజీ పడితే, ఈ పదిహేళ్ల నిబద్ధత విలువ కోల్పోతుందని అతను దృఢంగా విశ్వసించారు. నిజాయితీ అనేది నమ్మకాన్ని ఇస్తుంది, నమ్మకం పత్రికను నిలబెడుతుంది అన్నది అతను ప్రగాఢ విశ్వాసం.

అతను పత్రికలో చేర్చిన రెండు ప్రత్యేక శీర్షికలు పాఠకుల సంఖ్యను విపరీతంగా పెంచాయి. 'అపురూప గ్రంథాలయం' శీర్షిక కోసం రవి తరచూ రాష్ట్రంలోని పాత గ్రంథాలయాలను సందర్శించేవాడు. అక్కడ దుమ్ము పట్టి ఉన్న అరుదైన తెలుగు సాహిత్య గ్రంథాలను సేకరించి, వాటిని నేటి తరానికి అర్థమయ్యే సులభమైన భాషలో సారాంశాలుగా ప్రచురించేవారు. ఈ ప్రయత్నం, తెలుగు సాహిత్య చరిత్ర పట్ల యువతలో ఒక కొత్త ఆసక్తిని, గౌరవాన్ని పెంచింది. అలాగే, 'చరిత్ర ధ్రువతారలు' శీర్షికలో గొప్ప నాయకులు, స్వాతంత్య్ర సమరయోధులు, దేశభక్తికి నిదర్శనమైన వ్యక్తుల చిన్న కథలతో పాటు, రామాయణం, మహాభారతం, భాగవతం వంటి పురాణాల నుంచి కీలకమైన పాత్రలైన ధర్మరాజు, కర్ణుడు, సీత వంటి వారి నైతిక కోణాలు మరియు వారు తీసుకున్న క్లిష్టమైన నిర్ణయాల గురించి విశ్లేషణాత్మక కథనాలను అందించేవారు. ఈ కథనాలు కేవలం చరిత్రను చెప్పలేదు, జీవిత విలువలను బోధించాయి. అందుకే, పాఠకులు వీటిని తమ కుటుంబ సభ్యులకు, పిల్లలకు చదివి వినిపించడం మొదలుపెట్టారు. నిజం చెప్పాలంటే, ఈ కథనాలే పత్రికకు ఒక స్థిరమైన, నమ్మకమైన పాఠకుల బృందాన్ని అందించాయి. పత్రికలో వచ్చిన ఒక వ్యాసం, రాష్ట్ర విద్యా శాఖ దృష్టిని ఆకర్షించి, పదవ తరగతి పాఠ్యాంశంగా కూడా సిఫార్సు చేయబడింది.

రవి యొక్క ఈ నిజాయితీతో కూడిన, వైవిధ్యభరితమైన కృషి ఫలితంగా, పదిహేను సంవత్సరాల కాలంలో 'ప్రతిభ' డిజిటల్ పత్రిక యొక్క సర్క్యులేషన్ అనూహ్యంగా పెరిగింది. 2025 నాటికి ఈ సంఖ్య 50,000 కు చేరింది. తెలుగు రాష్ట్రాల నుంచే కాకుండా, అమెరికా, ఆస్ట్రేలియా, దుబాయ్, యూరోప్ వంటి దేశాలలో స్థిరపడిన ప్రవాస తెలుగు ప్రజలు కూడా 'ప్రతిభ'కు చందాదారులుగా మారారు. తమ సంస్కృతిని, భాషను దూరం కాకుండా కాపాడుకోవడానికి ఈ పత్రిక వారికి ఒక వారధిగా నిలిచిందని వారి నుంచి వచ్చే మెయిల్స్ చదివినప్పుడు, తన శ్రమ సార్థకమైందని రవి భావించాడు. ఈ అంతర్జాతీయ గుర్తింపు, 'ప్రతిభ'కు ఆర్థిక స్థిరత్వాన్ని కూడా తెచ్చిపెట్టింది. రవి పత్రికలో వచ్చిన ఒక చిన్న కథ, ఒక పెద్ద సినిమా నిర్మాణ సంస్థ దృష్టిని ఆకర్షించి, భారీ మొత్తానికి కొనుగోలు చేయబడింది. ఆ వచ్చిన డబ్బుతో రవి 'ప్రతిభ'ను మరింత ఉన్నత ప్రమాణాలకు విస్తరించగలిగాడు. ఆ నిధులు తన పాఠశాలలోని పేద విద్యార్థులకు టెక్నాలజీ పరికరాలను అందించడానికి కూడా ఉపయోగపడడం, అతని సామాజిక నిబద్ధతకు నిదర్శనం. రవి ఎప్పుడూ కీర్తి వెనుక పరుగెత్తలేదు. అతను కేవలం తన పనిని అపారమైన నిబద్ధతతో, నిజాయితీతో చేశారు. ఫలితంగా, అతను కోరుకున్న గుర్తింపు, గౌరవం, మరియు ఆర్థిక ఫలితాలు అన్నీ అతను ను వెతుక్కుంటూ వాటంతట అవే వచ్చాయి. నిబద్ధతతో చేసిన పనులకు ఫలితం ఎప్పుడూ దక్కుతుంది అనడానికి రవి మరియు 'ప్రతిభ' పత్రిక ఒక గొప్ప ఉదాహరణగా నిలిచింది. ఆ అవార్డు ట్రోఫీని చూస్తూ, దాని వెనుక ఉన్న తన అంకితభావాన్ని గుర్తు చేసుకుంటూ, రవి మనసు శాంతంగా, సంతృప్తిగా నిండిపోయింది.

ఉత్తమ ఉపాధ్యాయ అవార్డు అందుకున్న మరుసటి రోజు, స్థానిక వార్తాపత్రికలు డా. రవి సాధించిన ఘనతను ప్రముఖంగా ప్రచురించాయి. "ప్రభుత్వ ఉపాధ్యాయుడి డిజిటల్ యజ్ఞం: పదిహేనేళ్ల 'ప్రతిభ' వెలుగు" అనే శీర్షికతో వచ్చిన వార్త, రవి పడిన అసాధారణ కృషిని హైలైట్ చేసింది. ప్రభుత్వ పాఠశాల ఉపాధ్యాయుడిగా తన విధులను నిర్వర్తిస్తూనే, 2010లో ఆయన ప్రారంభించిన 'ప్రతిభ' డిజిటల్ పత్రిక, నేడు తెలుగు సాహితీ లోకానికి ఒక దిక్సూచిగా మారిందని పత్రిక ప్రశంసించింది. ముఖ్యంగా, నిబద్ధత, నిజాయితీ అనే రెండు మూల స్తంభాలపై మాత్రమే నిలబడిన ఈ పత్రిక, ప్రచురణకు ఎటువంటి రుసుము వసూలు చేయకుండా, 50,000 మంది పాఠకులను, ముఖ్యంగా ప్రవాస తెలుగువారిని, చేరుకోవడం ఒక గొప్ప సామాజిక విప్లవంగా అభివర్ణించారు. 'అపురూప గ్రంథాలయం', 'చరిత్ర ధ్రువతారలు' వంటి శీర్షికల ద్వారా మరుగున పడిన తెలుగు సాహితీ సంపదను, అలాగే మన పురాణ పాత్రల నైతిక విలువలను నేటి తరానికి అందించడంలో రవి చూపిన నిబద్ధత అపూర్వం. ఈయన కృషి, తెలుగు భాషాభివృద్ధికి ప్రభుత్వాలు, విద్యావేత్తలు కృషి చేయాల్సిన అవసరాన్ని గుర్తు చేస్తోందని ఆ కథనం ముగించింది.