వేకువ సమయం. రాక్ బీచ్ ని ఆనుకుని వున్నరహదారి, జాగింగ్, చేసే వారితో సందడిగా వుంది. జాగింగ్ పూర్తి చేసుకున్న రాజా, రహదారి ప్రక్కనే వున్న సిమెంట్ బెంచ్ మీద కూర్చున్నాడు.

అతడలా కూర్చున్నాడో లేదో, ఒక యువతి జాగింగ్ ఆపి అతని ప్రక్కన కూర్చుంటూ, " గుడ్ మార్నింగ్ ప్రొఫెసర్!" అని అభివాదం చేసింది.

రాజా ఆమె వైపు చూసి, ముఖం ముడుచుకుని ," గుడ్ మార్నింగ్!" అన్నాడు కాస్త ప్రక్కకు జరుగుతూ.

"అరుణుడు లేలేత కిరణాలు ప్రసరిస్తూండగా, వాయుదేవుడు వింజామరలు వీస్తూండగా, ఒక చక్కని చుక్క మీ ప్రక్కకి వస్తే, ఇలా ముఖం ముడుచుకోవడం ధర్మమా, మీకు?

" చూడు నాకన్నా ఎంతో చిన్నదానివి. ఒక ప్రొఫెసరుతో మాట్లాడే తీరు యిది కాదు."

" అబద్ధాలు ఆడకండి స్వామీ! వెరైటీ లేకుండా మనకి ఆడపిల్లలే పుడతారు. నేను మీ స్టూడెంటుని కాను. మన మధ్య వున్న అయిదేండ్ల తేడాకే మీరు ముసలివారైపోరు.”

" ఈ కాలం ఆడపిల్లలు రెండేండ్ల తేడాకే ముసలివాడని అంటున్నారు. కాస్త ఆలోచించి, నీకు తగిన యువకుడిని చూసుకో. ఇలా నా వెంట పడకు."

అక్కడ వున్న కొండను చూపుతూ ఆమె యిలా అంది.

“చూడండి. ఆ కొండ మీలాగ చలించదు. ఆ సముద్రం, నాలాగే వూరుకోదు. తన ప్రేమ తరంగాలతో ఆ కొండని కౌగలించుకుంటోంది."

"సారీ! కొండైనా కరుగుతుందేమో గాని నా మనసు కరగదు. నేను పెళ్ళికి దూరం.”

" మీరు బుద్ధికిచ్చిన గౌరవాన్ని మనసుకు యివ్వడం లేదు. మీ గుండె చప్పుడు వినండి అది, స్వప్నా, స్వప్నా అంటోంది."

" అదేం లేదు. స్టెతస్కోప్ పెట్టి విను. లబ్ డబ్ లబ్ డబ్ అని వినిపిస్తుంది"

" నేను చెప్పేది అదే. పరికరాలతో కాదు. మనసుతో వినాలి గుండె చప్పుడు."

" నాకు మనసే లేదనుకో. అయినా నీతో నాకెందుకు?" అంటూ రాజా తన దగ్గరవున్న నీళ్ళ బాటిల్ ఎత్తి నీళ్ళు త్రాగాడు .

" నాకు కూడా తీర్ధమివ్వండి. మీతో వాదించి అలసిపోతున్నా"

" ఇది ఎంగిలి. వెళ్ళి ఆ రెస్టారంటులో త్రాగు"

" అది మీ ఎంగిలి కాబట్టే తీర్ధం అన్నాను" అంటూ ఆమె అతని చేతిలోని బాటిల్ తీసుకుని గడగడాత్రాగింది.

" ఒకే బై!" అంటూ రాజా లేచి ముందుకు నడవసాగాడు. ఆమె అతడి ప్రక్కనే నడుస్తూ యిలా అంది. .

" ఇలా పారిపోతూంటే వదలడానికి నేనేమి పరాయిదాన్నికాను. వాడుక భాషలో పెళ్ళాన్ని, పుస్తక భాషలో భార్యని, కవిత్వ భాషలో హృదయేశ్వరిని, పురాణ భాషలోఅర్ధాంగిని, వైదిక భాషలో ధర్మ పత్నిని."

" ఆపు నీ అర్ధం పర్ధం లేని వర్ణన. పెళ్ళి కాకుండానే ఇవన్నీ వల్లించడాన్ని అతి తెలివి అంటారు."

" స్వామీ! పెళ్ళిళ్ళు స్వర్గంలో జరుగుతాయి. పుట్టక ముందు అయిదారేళ్ళు నా ఆత్మకు, పుట్టిన తర్వాత ఇరవై నాలుగేండ్లు నా మనసుకు, మీరు విరహాన్ని కలిగించారు. వనవాసం పూర్తి చేసుకున్న పురాణ పురుషులు వారి రాజ్యాన్ని వారు పొందినట్లు, నేను నా విరహవాసం తర్వాత మిమ్మల్ని పొందడం న్యాయం, ధర్మం."

" వినేవాడుంటే ఎన్ని కబుర్లయినా చెప్తావు" అంటూ రాజా తన బైకు స్టార్టు చేసాడు.

" నన్నొదిలేసి వెళ్ళిపోతారా?"

" ఏం? నీ స్కూటీ యేమైంది? "

" నా చెల్లెలు తీసుకుంది. నన్నిక్కడ వదిలి, తిరిగి వచ్చేటప్పుడు, నీ మొగుడు దింపుతాడులే అని వెళ్ళిపోయింది."

" ఆటోలో వెళ్ళు." అంటూ రాజా వెనుదిరిగి చూడకుండా వెళ్ళిపోయాడు.

అతడు వెళ్ళిన వైపే చూస్తూ, స్వప్న తన స్నేహితురాలు మధులతకి ఫోన్ చేసింది.

"నిర్దాక్షిణ్యంగా బీచ్ లో వదిలేసి వెళ్ళిపోయాడు. ఇన్నాళ్ళ నా ప్రయత్నం ఫలించలేదు. మిగిలిన కొద్ది ఆశ కూడా గాలికి ఆరిపోయే దీపంలా వుంది."

"విచారించకు. ఇంటికి వెడుతూ నీ గురించే ఆలోచిస్తాడు. కాలేజీకి కి వచ్చెయ్యి." అని ధైర్యం చెప్పింది.

@@@

నిరాశతో కాలేజీ చేరిన స్వప్నను మధులత వూరడించింది.

“గత పది రోజులుగా, నువ్వు చేసిన ప్రయత్నం తాలూకు ప్రభావం అతడి మనసును తాకింది. ఎక్కడ నీకు యస్ చెప్పేస్తానో అన్న భయం వల్ల, ఈ రోజు కఠినంగా వున్నాడు. నీ ప్రేమ ఫలించే రోజు దగ్గరలోనే వుంది."

"నాకు నమ్మకం కుదరడంలేదే. ఈ సారి కలిస్తే కరిచేలా వున్నాడు."

"ప్రేమ అయస్కాంతం లాంటిది. ఆకర్షణ సూత్రం ప్రకారం భిన్న ధృవాలు ఆకర్షించుకుంటాయి. అతడి నిర్లిప్తత, నీ ప్రేమ ఇంతవరకు చూసాం. ఇంక నీ నిర్లిప్తత, అతడి ప్రేమ చూడబోతున్నాం.”

"అదెలా?"

“దగ్గరగా వుంటే దూరమయ్యాడు. కంటి యెదుట వుంటే ప్రక్కకి తిరిగాడు. అందువల్ల మనం వ్యతిరేక వైఖరి అవలంబించాలి. కనీసం మూడు వారాలు నువ్వతనికి కనబడకూడదు. మొదటి వారం నిన్ను సంశయాత్మకంగా తలచుకుంటాడు. రెండో వారం నీ గురించి ఆత్మీయ భావంతో మధనపడతాడు, మూడో వారంలో నిన్నుపోగొట్టుకున్నానా అని అపరాధ భావంతో దిగులు పడతాడు. నీకోసం నాలుగు దిక్కులా చూస్తాడు. అప్పుడు మనం పడేద్దాం!" అని సలహా యిచ్చింది మధులత.

ఆ సలహా స్వప్నకి నమ్మదగినదిగా అనిపించలేదు.

"కంటి యెదురుగా లేకుంటే, వదిలేసిందని అనుకునే ప్రమాదముంది. కనబడుతూ, అతనికి దూరంగా వుంటే మంచిదేమో ఆలోచించు" అని అడిగింది.

" లేదు, లేదు. మూడు వారాలు కాకముందే, నిన్ను వెతుక్కుంటూ రాకపోతే అప్పుడొక ప్లాన్ వుంది బెంగ పెట్టుకోకు" అని మధులత స్వప్న భయాన్ని పోగొట్టింది.

@@@

మరునాడు రాజాకు జాగింగులో స్వప్న కనబడ లేదు. "అమ్మయ్య! వదిలింది." అని అనుకున్నాడు.

అలా ఒక వారం రోజులు కనబడకపోయేసరికి, రాజా మనసులో మెల్లగా ఒక ఆందోళన మొదలైంది. అఘాయిత్యమేమీ చేసుకోలేదు గదా, అని సందేహపడ్డాడు.

స్వప్న, ఇంగ్లీషు డిపార్టుమెంటులో పరిశోధక విద్యార్ధురాలని మాత్రమే అతడికి తెలుసు. ఏ ప్రొఫెసరు దగ్గరో తెలియదు. స్వయంగా వెళ్ళి అడిగితే, బాగుండదు. ఎవరైనా పరిశోధక విద్యార్ధిని ద్వారా తెలుసుకోవచ్చుగానీ అది అపార్ధాలకు దారి తీయవచ్చు.

సంశయంతో మరో వారం రోజులు గడిచి పోయాయి. స్వప్న జాడ తెలియ లేదు. మనసులో వేదన పెరిగి, అంతరంగ మధనం మొదలైంది.

“ ఆ అమ్మాయి ప్రేమని కాదని ఆమెకు బాధ కలిగించాను. సహేతుకంగా తిరస్కరించడం విజ్ణుల సంస్కారం. తప్పు చేసాను.” అని అనుకున్నాడు.

@@@

ఒక రోజు సాయంత్రం, టీ యిస్తూ అతని తల్లి , అతను వులిక్కిపడే ప్రశ్నను అడిగింది.

" ఏరా! మీ యూనివర్సిటీలో సంధ్యారాణి అనే ఫిజిక్స్ లెక్చరరు వుందిగదా! నీ కన్నా ఒక యేడాది చిన్నది. కుటుంబ బాధ్యతల వల్ల పెళ్ళి చేసుకోలేదు. నీకు సరైన సంబంధం అని స్వప్న చెప్పింది. ఆ సంబంధం చూద్దామా?"

స్వప పేరు వినగానే రాజా వులిక్కి పడ్డాడు.

“స్వప్న యెవరు?" అని ఆదుర్దాగా అడిగాడు.

"మేరేజ్ బ్యూరో అమ్మాయి. నువ్వు ఒక యేడాది చిన్న అమ్మాయిని చూడమన్నావని చెప్పింది ."

ఇది తన స్వప్న పనే అని రాజాకి అర్ధమైపోయింది.

"ఆ స్వప్న అనే అమ్మాయి కార్డు గాని, ఫోన్ నంబరు గానీ యిచ్చిందా?"

"ఆ కార్డు యిచ్చింది" అంటూ కార్డు అతని చేతిలో పెట్టింది. రాజా కార్డులో ఇంటి అడ్రెస్ చూసుకుని పట్టరాని ఆనందంతో, వెంటనే బయలుదేరాడు,

@@@

రాజాకు, స్వప్న చెల్లెలు స్వాగతం పలికింది. రాజా వచ్చాడని, స్వప్న గదినుంచి బయటికి రాబోయి, ఆగిపోయింది.

"అతనే వచ్చి క్షమాపణ చెప్పనీ" అని కిటికీ దగ్గర నిలబడి, పూల మొక్కలను చూస్తూ వుండిపోయింది. రాజా అడుగులు చప్పుడు వినబడగానే ఆమె మనసు గుబ గుబ లాడింది.

రాజా ఆమెకు కొద్ది దూరంలో నిలబడి, " స్వప్నా! నన్ను క్షమించు. నేను నీ ప్రేమకు అనర్హుడిని. నా గురించిన ఒక నిజం నీకు చెప్పలేక, ఇన్నాళ్ళూ తీరని వేదనకు గురయ్యాను." అని అన్నాడు

స్వప్న ఆందోళన పడుతూ, "ఏమిటది?" అని అడిగింది.

అతడు తలవంచుకుని దీనవదనంతో, "నేను గే. గ్రహణం పట్టిన చంద్రుడిని." అని చెప్పాడు.

అతని మాటలు ఆమెను ఈటెల్లా తాకాయి. ఆమె అతడిని సందేహంగా చూస్తూ," మీరు నిజమే చెబుతున్నారా?" అని అడిగింది.

"నా కన్న తల్లిదండ్రుల మీద ఒట్టు. నీ ప్రేమ మీద ఒట్టు. నన్ను క్షమించి మర్చిపో." అని అతడు కన్నీటితో ఆమెకు నమస్కరించి వెళ్ళిపోయాడు.

స్వప్న స్థాణువై అతడు వెళ్ళిన వైపే చూస్తూ నిలబడిపోయింది.

“నేను గ్రహణం పట్టిన చంద్రుడిని” అని అతను అన్న మాట ఆమె చెవిలో మారుమోగుతోంది.

“అవును. గ్రహణం నిన్నే కాదు, నా ప్రేమను కూడా పట్టింది." అని అనుకుని ఆమె నిశ్శబ్దంగా రోదించింది.

@@@@@