శేఖర్, ఒక సామాన్యమైన ప్రైవేట్ కంపెనీ ఉద్యోగి. అతని నెల జీతం ఇరవై వేలు దాటదు. కానీ, ఆ ఆర్థిక పరిమితులు వారి బంధాన్ని ఎప్పుడూ కుదించలేదు. శేఖర్ ప్రపంచం అంతా తన భార్య మధు చుట్టే తిరిగేది. మధు చాలా ఉల్లాసంగా, నవ్వుతూ ఉండేది. పెళ్లై ఐదేళ్లు గడిచినా, వారు మొదటి రోజు ప్రేమను అలాగే కాపాడుకున్నారు.

వారిద్దరిది గొప్ప సర్దుబాటు మనస్తత్వం. శేఖర్ తక్కువ జీతంతో ఇంటి అవసరాలు తీర్చడానికి కష్టపడితే, మధు ఒక్క మాట కూడా అనకుండా, ప్రతి పైసా పొదుపు చేసేది. చీరల షాపింగ్‌లు, ఖరీదైన రెస్టారెంట్లు వారికి అనవసరం. పండగ రోజుల్లో తన చేతుల్తో చేసిన చిన్న వంటకాలు, ఇద్దరూ కలిసి చూసే పాత సినిమాలు, ఇంట్లోని చిన్న నవ్వులే వారికి గొప్ప సంతోషం. "డబ్బులు లేకపోయినా పర్లేదు శేఖర్, నీ ప్రేమ, నీ నవ్వు చాలు," అనేది మధు తరచుగా. శేఖర్ ఎప్పుడైనా విచారంగా ఉంటే, మధు వెంటనే అతని చేయి పట్టుకుని, "మనకు ఉన్న దాంతోనే సంతోషంగా ఉందాం," అని ధైర్యం చెప్పేది. వారిద్దరి మధ్య ఉన్న పరస్పర అవగాహన, చిన్న విషయాల్లో ఆనందాన్ని వెతుక్కోవడం వారి జీవితాన్ని ఓ ఆహ్లాదకరమైన తీరంలా మార్చాయి.

కానీ, గత ఆరు నెలలుగా వారి ఆనందకరమైన జీవితంలోకి అకస్మాత్తుగా చీకటి ఆవరించింది. మధుకు 'అరుదైన న్యూరోపతి' అనే నరాల వ్యాధి ఉన్నట్లు తెలిసింది. మొదట కాళ్లలో తిమ్మిరిగా మొదలైన ఈ లక్షణం, క్రమంగా చేతులు, కాళ్లు కదపడం కష్టమై, ఆమెను మంచానికే పరిమితం చేసింది. వారి ప్రేమ బంధానికి, వారి సర్దుబాటు తత్వానికి ఈ అరుదైన వ్యాధి ఒక పెద్ద పరీక్షగా మారింది.

డాక్టర్ గారు మధు పరిస్థితిని నిశితంగా పరిశీలించిన తర్వాత, చికిత్స వివరాలను వివరిస్తూ శేఖర్‌తో మాట్లాడారు. ఆయన మాటల్లో కఠినమైన వాస్తవం ఉంది.

"శేఖర్ గారూ, నిజం చెప్పాలంటే, మధుకు వచ్చినది అరుదైన న్యూరోపతి కేసు. దీనికి తక్షణమే చికిత్స మొదలుపెట్టాలి. ఇది సాధారణ జబ్బు కాదు, కాబట్టి చికిత్స కూడా చాలా ఖరీదైనదిగా ఉంటుంది. దీనికి ప్రత్యేకమైన ఇంజెక్షన్లు అవసరం, వాటిలో కొన్ని విదేశాల నుంచి కూడా తెప్పించాల్సి వస్తుంది. మొత్తం మీద, కనీసం ఇరవై లక్షల వరకు ఖర్చు అవుతుంది," అన్నారు.

ఆ మాట వినగానే శేఖర్ గుండె ఒక్కసారిగా ఆగిపోయినంత పనైంది. ఆ అయిదు లక్షల అంకె అతని మెదడులో పెద్ద సుడిగుండంలా తిరిగింది. అతని కళ్లముందు అప్పటివరకు ఉన్న చిన్న ప్రపంచం ఒక్కసారిగా కుప్పకూలిపోయింది.

"ఇరవై లక్షలా?" ఆ మాట బయటకు చెప్పడానికి కూడా అతని గొంతు ఎండిపోయింది.

అతను తన బ్యాంకు అకౌంట్ బ్యాలెన్స్ గురించి ఆలోచించాడు. అదెప్పుడూ ఇరవై వేలకు మించి ఉండదు. అతని నెల జీతం ఇరవై వేలు. అందులో అద్దె, నిత్యావసరాలు, పాత అప్పులు పోగా, నెలాఖరుకు అతని చేతిలో చిల్లిగవ్వా మిగిలేది కాదు. ఇప్పుడైతే మధు వైద్యం కోసం గత నెల కొంత అప్పు కూడా చేయాల్సి వచ్చింది. అలాంటి పరిస్థితిలో, ఇరవై లక్షల గురించి ఊహించడం కూడా అసాధ్యంగా తోచింది.

శేఖర్ కళ్ళముందు అంత పెద్ద మొత్తం, చేతిలో ఏమీ చేయలేని నిస్సత్తువ. అతను డాక్టర్ వైపు చూశాడు, కానీ అతని చూపులు మాత్రం గదిలో ఎక్కడో శూన్యంలో నిలిచిపోయాయి. అతను తల దించుకుని, తన అశక్తతను, నిస్సహాయతను తలచుకుని లోలోపల కుమిలిపోయాడు. తన భార్యను కాపాడుకోడానికి డబ్బు అడ్డుగా నిలబడడం అతనికి తీవ్రమైన బాధను కలిగించింది. మధ్యతరగతి జీవితం ఒక నిస్సహాయమైన కట్టుకథలా అనిపించింది.

"శేఖర్ గారూ, మీరు వింటున్నారా? సమయం లేదు," డాక్టర్ అతని భుజం తట్టి గుర్తుచేశారు.

శేఖర్ కళ్ళను తుడుచుకుని, బలవంతంగా గొంతు సవరించుకుని, "సార్, ఎంత కష్టమైనా నేను చూసుకుంటాను. చికిత్స మొదలుపెట్టండి," అని మాత్రం చెప్పగలిగాడు. ఆ ధైర్యం మాటల్లో మాత్రమే ఉంది. బయటకు నడిచి వస్తున్నప్పుడు, శేఖర్ కాళ్లు వణికాయి. అతని మనసులో ఒకే ప్రశ్న: "మధు కోసం ఈ ఇరవై లక్షలను నేను ఎలా సంపాదించాలి?"

శేఖర్ డాక్టర్ ఛాంబర్ నుంచి బయటకు వచ్చినప్పుడు, తన గుండెలో ఆ ఇరవై లక్షల భారం తప్ప మరో ఆలోచన లేదు. మధు ముందు మాత్రం తాను ఏమీ తెలియనివాడిలా, అత్యంత ధైర్యంగా ఉన్నట్లు నటించేవాడు. పగలు నవ్వుతూ, ఆమెకు నమ్మకం కల్పించేవాడు. కానీ, చీకటి పడి, మధు కష్టంగా కళ్ళు మూసుకుని నిద్రలోకి జారుకున్నాక, శేఖర్ గది మూలలో తల పట్టుకుని కూర్చునేవాడు.

"ఎలా? ఎలా సంపాదించాలి అంత డబ్బు? నా మధును నేను కాపాడుకోవాలి," అని తనలో తాను వేలసార్లు ప్రశ్నించుకునేవాడు. ఆమె ముఖంలో కనిపిస్తున్న బాధ, నిస్సత్తువ అతన్ని మరింత దహించేవి. మధు కదల్లేకపోయినా, తన భర్త పడుతున్న కష్టాన్ని, ఆందోళనను గమనించేది.

ఒక రోజు రాత్రి, మధు బలహీనంగా అతని చేయి పట్టుకుని, "శేఖర్, నా వల్ల నీకెందుకు ఈ బాధ? నా గురించి ఆలోచించకు," అంది. ఆ మాట వినగానే, శేఖర్ ఆపలేనంత బాధతో కళ్ళలో నీళ్లు తిరిగాయి. ఆ కన్నీళ్లను మధుకు కనిపించకుండా దాచుకుంటూ, ఆమె చేతిని తన గుండెకు హత్తుకుని ఇలా అన్నాడు: "మధూ, నువ్వు నా సగం. దేవుడు నన్ను పరీక్షించినా, నేను పోరాడతాను. మన బంధం ఈ కష్టానికి లొంగిపోదు!"

ఆ మరుసటి రోజు నుంచే శేఖర్ తక్షణమే కష్టపడటం మొదలుపెట్టాడు. ఆఫీస్ వేళలు (ఉదయం 9 నుంచి సాయంత్రం 6 వరకు) ముగిసిన తర్వాత, ఇంటికి వచ్చి కొద్దిసేపు మధు దగ్గర కూర్చుని, వెంటనే వేరే ఒక ప్రైవేట్ ఫర్మ్‌లో పార్ట్‌టైమ్ అకౌంటెంట్‌గా పనికి వెళ్లేవాడు. అక్కడ అతను రాత్రి 10 గంటల వరకు కూర్చుని, లెక్కలు సరిచూసేవాడు.

అతను పగలంతా తన ప్రధాన ఉద్యోగం, రాత్రిపూట అకౌంట్స్ పని చేస్తూ, ప్రతి అదనపు పైసా సంపాదించడంపై దృష్టి పెట్టాడు. తన నిద్రాహారాలు అన్నీ మానేసి, కేవలం రోజుకు నాలుగు గంటలు మాత్రమే నిద్రపోయేవాడు. ఎక్కువ పనిభారం వల్ల అతని శరీరం పీక్కుపోయినా, రాత్రిపూట కంప్యూటర్ స్క్రీన్ వెలుగులో కళ్లు అలసిపోయినా, మధును కాపాడుకోవాలనే సంకల్పం అతన్ని నడిపించింది. డబ్బు సంపాదించడం ఒకటే ధ్యేయంగా పెట్టుకున్నాడు.

ఒక్కొక్క రూపాయి, ఒక్కొక్క వంద, ఒక్కొక్క వెయ్యి జమ చేశాడు. తన పాత బైక్‌ను అమ్మాడు. తన తల్లి ఇచ్చిన చిన్న బంగారు ఉంగరాన్ని కూడా తాకట్టు పెట్టాడు. స్నేహితులు, బంధువుల దగ్గర అప్పులు చేయడంలో ఆత్మగౌరవాన్ని పక్కన పెట్టాడు. ఆరు నెలలు గడిచేసరికి, శేఖర్ ఆరు లక్షలు పోగు చేయగలిగాడు. అతని కళ్లు గుంతలు పడి, శరీరం పీక్కుపోయింది, కానీ ఆ డబ్బును చూసినప్పుడు అతని ముఖంలో ఒక ధైర్యం కనిపించింది.

శేఖర్ తన అలుపెరగని శ్రమతో, అదనపు ఉద్యోగంతో, పాత ఆస్తుల అమ్మకంతో ఆరు నెలల్లో కేవలం రెండు లక్షలు మాత్రమే కూడబెట్టగలిగాడు. చికిత్సకు అవసరమైన ఇరవై లక్షలతో పోలిస్తే ఇది చాలా తక్కువ. ఇంకా పద్దెనిమిది లక్షలు కొరత ఉండడంతో, అతను ఆందోళనలో కుంగిపోయాడు. మధును కాపాడుకోవడానికి మరే దారి కనిపించక, శేఖర్ ఒక తీవ్రమైన నిర్ణయం తీసుకున్నాడు.

ఎలాగైనా డబ్బు సంపాదించాలని నిర్ణయించుకున్న అతను, 'జీవన్‌దాన్' పథకం గురించి తెలుసుకున్నాడు. ఈ చట్టబద్ధమైన మార్గం ద్వారా కిడ్నీ దానం చేస్తే, కొంత ఆర్థిక సహాయం లభిస్తుందని తెలుసుకుని, అతను వెంటనే తన పేరును రిజిస్టర్ చేసుకున్నాడు. హైదరాబాద్‌లోని ఒక ధనవంతుడి కొడుకుకు కిడ్నీ అవసరం ఉందని, అతని కిడ్నీ సరిపోతుందని నిర్ధారించబడింది. శేఖర్ తన భార్య ప్రాణం కోసం చట్టబద్ధంగా తన కిడ్నీని దానం చేయడానికి సిద్ధమయ్యాడు.

శేఖర్ పడిన అలుపెరగని శ్రమ ఫలించింది. శేఖర్ దానం చేసిన కిడ్నీ వలన ఆ ధనవంతుడి ప్రాణం రక్షింపబడింది. ఇందుకు ప్రతిఫలంగా ఆ ధనవంతుడు అతనికి రెండు లక్షలు ఎక్కువే ఇచ్చాడు.

ఈ దబ్బుకు ఆస్పత్రికి కట్టాక మధుకు డాక్టర్ ఆదేశాల మేరకు చికిత్స మొదలైంది. ప్రతి వారం మధుకు ఒక ప్రత్యేకమైన ఇంజెక్షన్ ఇవ్వబడేది. ఆ ఇంజెక్షన్ కోసం డబ్బు చెల్లించే ప్రతిసారీ, శేఖర్ తన దేహంపై పడిన శ్రమను, నిద్రలేని రాత్రులను మర్చిపోయేవాడు. ఇంజెక్షన్ ఇచ్చే ముందు, శేఖర్ మధు చేయి పట్టుకుని, కళ్లు మూసుకుని దేవుడిని ప్రార్థించేవాడు. ఆ ప్రార్థనలో డబ్బు కాదు, కేవలం మధు ఆరోగ్యం, ఆమె కోలుకోవాలి అనే తపన ఉండేది.

రోజులు, వారాలు మెల్లగా గడిచాయి. రెండు నెలలు పూర్తయినా, పెద్దగా మార్పు కనిపించకపోవడంతో శేఖర్ లోలోపల కంగారు పడ్డాడు. కానీ, మధు నవ్వు మాత్రం అతనికి ధైర్యాన్నిచ్చేది.

అలాంటి నిరీక్షణ మధ్య, ఒక రోజు ఉదయం అద్భుతం జరిగింది. శేఖర్ ఉదయం పార్ట్‌టైమ్ అకౌంటింగ్ పనికి వెళ్లడానికి సిద్ధమవుతున్నాడు. మధు మంచం వైపు చూసినప్పుడు, ఆమె ముఖంలో కొత్త కాంతి, చిరునవ్వు కనిపించాయి. శేఖర్ గదిలోకి రాగానే, ఆమె అతి కష్టం మీద తన చేతిని కదిలించి, "శేఖర్... ఇటు చూడు. నా కాలు... నా కాలు కొంచెం కదిలింది," అంది.

ఆ మాట వినగానే, శేఖర్ చేతిలో ఉన్న ఫైల్ కింద పడింది. అతను ఆశ్చర్యంతో కళ్ళల్లో నీళ్లు తిప్పుకుని, వెంటనే కింద మంచం పక్కనే కూర్చుని, గుక్కపట్టి ఏడ్చేశాడు. గత ఆరు నెలలుగా అతను దాచుకున్న బాధ, అలసట, భయం, ఆందోళన – అన్నీ ఆ కన్నీళ్ల రూపంలో బయటకు వచ్చాయి. ఆ ఏడుపులో సంతోషం, ఉపశమనం, తన పోరాటానికి దక్కిన ప్రతిఫలం అంతా ఉన్నాయి. మధు కూడా అతని కన్నీళ్లను చూసి, తన బలహీనమైన చేతిని మెల్లగా కదిలించి, అతని తల నిమిరింది. అది వారిద్దరి మధ్యా మాటలు లేని, అత్యంత భావోద్వేగమైన క్షణం.

అక్కడి నుంచి వారి ప్రయాణం ఆశాజనకంగా మారింది. ఇంకో మూడు నెలలు గడిచాయి. మందులు, ఇంజెక్షన్లతో పాటు శేఖర్ స్వయంగా దగ్గరుండి చేయించిన ఫిజియోథెరపీ వల్ల, మధు పూర్తిగా కోలుకుంది. ఆమె మళ్లీ తనంతట తానుగా లేచి నిలబడగలిగింది! వారి ఇంట్లో మళ్లీ నవ్వులు, సంతోషం పలికాయి.

ఆ రోజు సాయంత్రం, శేఖర్ భుజంపై తల వాల్చిన మధు, నవ్వుతూ కళ్ళల్లోకి చూస్తూ ఇలా అంది: "నువ్వు లేకపోతే నేను లేను శేఖర్. కేవలం డబ్బుతోనే కాదు, నీ అలుపెరగని ప్రేమ, నీ పట్టుదలే నాకు ఈ ప్రాణాన్ని, ఈ కొత్త జీవితాన్ని ఇచ్చింది." శేఖర్ ఆమె చేతిని పట్టుకుని, "నీ నవ్వు చూడటం కోసమే నేను కష్టపడ్డాను మధూ. ఇప్పుడు మన కలవరం తీరింది. మన ప్రపంచం మళ్లీ మొదలైంది," అన్నాడు.

ఆరోజు, మధ్యతరగతి జీవితంలో జీతం చిన్నదైనా, ప్రేమ, పోరాటం ముందు ఎలాంటి అసాధ్యమైన రోగాలైనా తల వంచక తప్పదు అని వారికి అర్థమైంది.

మరో మూడు నెలల ఫిజియోథెరపీ తర్వాత, మధు పూర్తిగా కోలుకుంది. ఆమె మళ్లీ తనంతట తానుగా లేచి నిలబడగలిగింది! వారి ఇంట్లో మళ్లీ నవ్వులు, సంతోషం పలికాయి. ఆ రోజు సాయంత్రం, శేఖర్ భుజంపై తల వాల్చిన మధు, నవ్వుతూ కళ్ళల్లోకి చూస్తూ ఇలా అంది: "నువ్వు లేకపోతే నేను లేను శేఖర్. కేవలం డబ్బుతోనే కాదు, నీ అలుపెరగని ప్రేమ, నీ పట్టుదలే నాకు ఈ ప్రాణాన్ని, ఈ కొత్త జీవితాన్ని ఇచ్చింది." శేఖర్ ఆమె చేతిని పట్టుకుని, "నీ నవ్వు చూడటం కోసమే నేను కష్టపడ్డాను మధూ. ఇప్పుడు మన కలవరం తీరింది. మన ప్రపంచం మళ్లీ మొదలైంది," అన్నాడు.

ఆ రోజు రాత్రి, మధు కిటికీ పక్కన కూర్చుని అలుపు తీర్చుకుంటున్న శేఖర్ దగ్గరకు వచ్చి, అతని తల నిమిరింది. అతని కళ్ల కింద నల్లటి వలయాలను, సన్నబడిన శరీరాన్ని చూసి ఆమె కళ్లలో నీరు తిరిగింది. మధు గొంతులో ప్రేమ, కృతజ్ఞత నిండి ఉన్నాయి: "శేఖర్, నువ్వు బయట ఒక సామాన్యమైన ఉద్యోగి కావచ్చు. కానీ నా దృష్టిలో నువ్వు ఒక గొప్ప పోరాట యోధుడివి. ఎన్ని కష్టాలు వచ్చినా, ఏ లోపాన్ని చూపకుండా, ఏ బరువునీ నాపై మోపకుండా, నువ్వు నా కోసం కష్టపడిన తీరు చూస్తుంటే... నా గుండె నిండిపోయింది." ఆమె కన్నీళ్లను ఆపుకుంటూ, "డబ్బు సంపాదించడం గొప్ప కాదు, కానీ దాని కోసం నీ ఆరోగ్యాన్ని, నీ నిద్రను కూడా త్యాగం చేసి, నన్ను బతికించావు. ఒక భార్య కోరుకునే నమ్మకం, ధైర్యం, నిస్వార్థ ప్రేమ – ఇవన్నీ నీలో ఉన్నాయి. ఎప్పుడూ గొప్ప గొప్ప వాళ్ల గురించి మాట్లాడుకుంటారు, కానీ నాకు మాత్రం ఒక్కటే తెలుసు: శ్రీవారంటే మా వారే! నా ఆదర్శ భర్త, నువ్వే శేఖర్!" ఆ మాట వినగానే శేఖర్ కళ్ళలో కూడా నీళ్లు తిరిగాయి. ఆ రోజు, మధ్యతరగతి జీవితంలో జీతం చిన్నదైనా, ప్రేమ, పోరాటం ముందు ఎలాంటి అసాధ్యమైన రోగాలైనా తల వంచక తప్పదు అని ఆ దంపతులకు అర్థమైంది. వారి కలవరం తీరి, జీవితం మళ్ళీ ఆరంభమైంది.