ఈ సారి తుఫాను తన అస్త్రాలన్నీమూటగట్టుకుని, ఒక మహాయుద్ధానికి సిద్ధమై వచ్చినట్లుంది. మెరుపులు, వురుముల ధాటికి పిల్లలు, వృద్ధులు భయాందోళనలు చెందుతున్నారు. పిడుగు పడిన శబ్దానికి శివ వులిక్కిపడి నిద్ర లేచాడు. బద్ధకంతో ఒళ్ళు విరుచుకుని ఆవులిస్తూ, మొబైల్ ఫోనులో టైం చూసాడు. సాయంత్రం అయిదు గంటలైంది. లేచి ఇంటి బయటకు వచ్చాడు. ఇంటికి నాలుగు ప్రక్కలా నీళ్ళుండడం చూసి, ఒక్క క్షణం భయానికి లోనయ్యాడు.

ఆ ప్రాంతంలో దాదాపు వంద పూరి గుడిసెలున్నాయి. ఆ గుడిసెలకు కొద్ది దూరంలో ఒకే ఒక్క సిమెంట్ భవనం. అందులోని రెండవ అంతస్తులో శివ అద్దెకుంటున్నాడు. సమీపంలో వున్నయేరు పొంగి, వరద నీరు యింత ప్రమాదకరంగా, ఇంటి మొదటి అంతస్తు దాకా వస్తుందని, అతను వూహించలేదు. భయంతో అతడు గిరుక్కున వెనుదిరిగి లోపలికి వెడుతుండగా, మెట్ల మీద ఒక మనిషి దుప్పటి కప్పుకుని, ముడుచుకుని కూర్చుని వున్నదృశ్యం, అతని కంటబడింది.

అతను మరో ఆలోచనలేకుండా, "ఎవరక్కడ? లోపలకి రండి. వాన తగ్గే వరకు నా యింట్లో వుండండి" అని ఆహ్వానించాడు. కూర్చున్న ఆ వ్యక్తి లేచి, భయం భయంగా అతని వద్దకు రాగానే ఆ వ్యక్తి ఒక బాలిక అని అతడు గుర్తించాడు.

" నువ్వొక్కదానివే యెలా వుండిపోయావు? రా! లోపలికి వచ్చి బట్టలు మార్చుకో. వేడిగా టీ యిస్తాను" అని అంటూ అతడు లోనికి వెళ్ళాడు. ఆమె అతడిని అనుసరించింది. లోనికి వెళ్ళాక ఆమె తన చేతి సంచీలో కాస్త పొడిగా వున్న సల్వార్ కమీజు డ్రెస్ తీసుకుని ఇంటిని పరిశీలనగా చూసింది. అది మూడు గదుల యిల్లు. శుభ్రంగా, చూడ ముచ్చటగా వుంది. ఆమె మౌనంగా ముఖం కడుక్కుని, బట్టలు మార్చుకుని వచ్చింది. శివ ఒక కప్పు టీ ఆమె కిచ్చి, తనొకటి తీసుకున్నాడు.

“అలా సోఫాలో కూర్చో. ఇది నీ యిల్లే అనుకో. ఫ్రీగా వుండు,"అన్నాడు. టీ త్రాగుతూ, ఆమెను చూసి విచ్చుకోబోతున్న మల్లె మొగ్గలా అందంగా వుందని అనుకున్నాడు. అదే సమయంలో, ఆమె కూడా అతడిని చూసి, ముఖంలో అమాయకత్వం కనబడుతోంది, భయ పడాల్సిన అవసరంలేదని అనుకుంది. మెల్లగా మృదుస్వరంలో," థాంక్స్. దేవుడిలా నన్నుఆదుకున్నావు " అంది.

“అదేమంత గొప్ప విషయం. నా పేరు శివ. అమ్మా, నాన్న లేరు. నాకున్న ఆస్థి ఒక కారు గరాజ్. అది నడుపుతూ బ్రతుకుతున్నాను.”

"నా పేరు రాధ. నాకు కూడా అమ్మా నాన్న లేరు. తాతయ్య దగ్గర వుంటున్నాను. ఒక యింట్లో పని చేస్తూ ఇంటర్ మొదటి సంవత్సరం చదువుతున్నాను. నువ్వు చదువుకోలేదా?"

" చదువుకోలేదా? ఇంటరు ఫస్ట్ క్లాసులోపాసయ్యాను. ఐఐటీలో కంప్యూటర్ సైన్సు చదివి, గూగుల్ లాంటి పెద్ద కంపెనీలో, సాఫ్టువేర్ వుద్యోగం తెచ్చుకోవాలని అనుకున్నాను. కానీ యెదురుచూడని కష్టాలతో, నా చదువుకు బ్రేక్ పడింది. రెండేళ్ళక్రితం నాన్న రోడ్డు ప్రమాదంలో చనిపోయాడు. గతేడాది అమ్మ గొంతు కాన్సరు తో చనిపోయింది.”

" నీకు సహాయం చేసే బంధువులు లేరా?"

" బాబాయి వున్నాడు. నేను చదువుకుంటానని చెబితే, గరాజ్ అమ్మేద్దామన్నాడు. కానీ నా దురదృష్టం, మంచి ధర రాలేదు. అందుకని కొన్నాళ్ళు ఆగి, ఆపైన అమ్ముదామని చెప్పాడు. నేను లేకపోతే, గరాజ్ కబ్జాకు గురవుతుందన్నభయం. అందుకే చదువు ఆపి, గరాజ్ ని చూసుకుంటున్నాను”

" అదీ నిజమే. గత అధికారపక్షం నాయకులు విచ్చలవిడిగా పేదల భూములు లాక్కున్నారు. ఎదురు తిరిగితే లాకప్పులో వేసి, చిత్ర హింసలకు గురి చేశారు. పొలం అమ్మనందని, మాకు తెలిసిన ఒక ముసలామెను, ట్రాక్టరుతో తొక్కించి చంపారు."

“అందుకే బాబాయి, మా మెకానిక్ సంఘం వాళ్ళని కలిసి, తల్లి దండ్రులు లేని బిడ్డ, కాస్త అండగా, వుండమని అర్ధించాడు."

" ఎవ్వరినీ నమ్మే రోజులు కావు. మన జాగ్రత్తలో మనముండాలి. "

" నీ ప్లాన్స్ యేమిటి? పై చదువులా, ఉద్యోగమా? "

" నీ లాగే కంప్యూటరు సైన్సు చదివి గూగుల్ లోనో, మెటాలోనో వుద్యోగం సాధించాలన్నదే నా లక్ష్యం. తాతని జాగ్రత్తగా చూసుకోవాలని నా తాపత్రయం.”

" నీ తాత యేడి?"

" చావు బ్రతుకుల మధ్య వున్నస్నేహితుడిని పలకరించడానికి మా గ్రామానికి వెళ్ళాడు. ఆయన అలా వెళ్ళాడు, యిలా వానలు పట్టుకున్నాయి. ఆయన వస్తాడని యెదురు చూస్తూ వుండిపోయాను. వరద పెరిగి పోతుండడంతో చుట్టు ప్రక్కల వారు పడవలో వెళ్ళిపోయారు. మిగిలిపోయిన వాళ్ళలో ఒక రౌడీ మూక వుంది. భయమేసి మెల్లగా ఈ ఇంట్లోకి వచ్చేసాను. అలసటకి మెట్ల మీద కూర్చుని నిద్రపోయాను. లేచి చూస్తే ఒక ప్రక్క యెముకలు కొరికే చలి, ఇంకొక ప్రక్క ఆకలి. అలా ఒక అర్ధగంట గడిచాక, నువ్వు నన్ను చూసావు.”

"తలుపు కొట్టాల్సింది"

" క్రింది పోర్షన్లకు తాళం వేసి వుంది. ఎవ్వరూ లేరనుకున్నాను. ఇంతకీ, ఈ యిల్లు యెవరిది?

" ఇది ఒక చిన్న రాజకీయ నాయకుడిది. స్థలం కబ్జా చేసి, అవినీతి డబ్బుతో కట్టాడు. క్రింది రెండు పోర్షన్లు తనకి వుంచుకుని, ఇది అద్దెకిచ్చాడు. రెండు రోజుల క్రితం, కుటుంబంతో సింగపూర్ వెళ్ళాడు.”

" ఐతే నీకు రాజకీయ అండ వున్నట్లేగా?

" అంత లేదు. మనిషి రక్తం రుచి మరిగిన పులిని, కబ్జా దారుని నమ్మకూడదు"

"అదీ నిజమే" అంది రాధ సాలోచనగా.

"నేను కాసేపు చదువుకుంటాను. నువ్వు విశ్రాంతి తీసుకో" అని ఆమెకు చెప్పి, అతను లాంతరు దీపం వెలుగులో చదువుకోనారంభించాడు. రాధ బల్ల మీద వున్నకొన్ని పుస్తకాలను తిరగేసింది. అవన్నీ ఇంజినీరింగ్ ఎంట్రన్సుకి సంబంధించినవే. వాటిలో ఒకటి తీసుకుని చదువుతూ, సోఫాలోనే నిద్రపోయింది.

@@@

ఉరుముల శబ్దానికి రాధ వులిక్కిపడి నిద్రలేచింది. శివ ఆమె దగ్గరకు వచ్చి, " టైం పదకొండయ్యింది. వచ్చి భోజనం చెయ్యి" అని ఆప్యాయంగా పిలిచాడు. అమె మౌనంగా అతడితో వెళ్ళి, భోజనం చేసింది. అ తర్వాత, అతడు వద్దంటున్నాగిన్నెలు కడిగి బోర్లించి వచ్చింది.

" పడుకుంటావా? ఆ గదిలో పడుకో. నేను సోఫాలో పడుకుంటాను" అని ఆమెతో శివ అన్నాడు.

“నిదుర రావడం లేదు. ఏవైనా కబుర్లు చెప్పు” అంది.

శివ ఒక్క నిమిషం ఆలోచించి యిలా అన్నాడు.

" తల్లి దండ్రులుంటే యెంత ఆదృష్టం? అన్నీ సమకూర్చి, చదువుకో అని ప్రోత్సహిస్తారు. ఇప్పుడు మన జీవితానికి, మన చదువుకి, మనమే జవాబుదారి."

"నిజమే. భగవంతుడు మనకో కఠిన పరీక్ష పెట్టాడు. కానీ దయతో, నీకు సహాయంగా బాబాయిని, నాకు తాతయ్యని యిచ్చాడు."

"బాబాయి కొడుకు ఐఐటీ లో చదువుతున్నాడు. ఎందుకో, బాబాయి నాకు మాట సాయం మాత్రమే చేస్తున్నాడు."

"ఈ కాలంలో పెద్దవాళ్ళకు ఓపికలుండడంలేదు. ఎక్కువ కాలం బ్రతుకుతున్నారు కానీ, ఆరోగ్యంతో కాదు".

"అదీ నిజమే! ఒక యేడాది క్రితం స్టెంట్ వేయించుకున్నాడు. నీ సంగతేమిటి? తాత దగ్గర నిన్నుచదివించే డబ్బుందా?"

"లేదనే చెప్పాలి. తాత కూరగాయల వ్యాపారం చేస్తున్నాడు. నేను వుదయం, సాయంత్రం ఒక యింట్లో పని చేస్తాను. ఆ యజమానురాలు. మంచిది. అవసరానికి అప్పు యిస్తుంది. రేపు ఐఐటి లో గాని, నిట్ లో గాని సీట్ వస్తే, యెవరో ఒకరు సాయం చేయక పోరు."

" అమ్మ చెప్తూండేది. మనం కష్టపడితే ఆ దేవుడే దిగి వచ్చి సాయం చేస్తాడని. అమ్మ బ్రతికి వుంటే బాగుండేది." శివ ముఖంలో విషాదాన్ని చూసి రాధ వూరడింపుగా యిలా అంది.

" నువ్వు అభిమానిస్తే, ప్రతి స్త్రీ నీకు తల్లి అవుతుంది. "

" అమ్మ కూడా అదే చెప్పింది. ఆడవాళ్ళని తల్లులుగా, అక్కచెళ్ళెళ్ళుగా గౌరవించు. సరస్వతీ, లక్ష్మీ మాతలు నిన్ను ఆశీర్వదిస్తారు. పెద్ద ఇంజనీరువై నప్పుడు, నీ భార్య నిన్ను వెదుక్కుంటూ వస్తుంది. "

“ఎంతో చక్కని వుపదేశం. ఆ ఉత్తమురాలి కొడుకువి కాబట్టే, నిన్ను చూసినప్పుడు, నాకు భయం కలుగలేదు. అని అంటూ శివ నిద్రకు తూగడం గమనించి."ఇంక పడుకొందాము" అని లేచి గదిలోకి వెళ్ళింది.

@@@

మరునాడు వానా, వరద తగ్గక పోవడంతో రాధ అక్కడే వుండిపోయింది. అలా వుండిపోవడం ఆమెకు . మేలైంది. చదువు మీద ధ్యాస, యేకాగ్రత, లక్ష్యం సాధించాలన్న తపన వున్న శివ, ఆమెకు ప్రేరణగా నిలిచాడు. ఇద్దరూ అలమరలో వున్న పుస్తకాలను తీసి చదువుతూ, వాటిలోని విషయాలను చర్చిస్తూ, తమ విజ్ణానాన్ని పెంచుకున్నారు. ఇద్దరూ మంచి స్నేహితులయ్యారు. చూస్తూండగానే రెండు రోజులు గడిచి పోయాయి. వాన ధాటి తగ్గింది. ఒక రకమైన ప్రశాంతత అంతటా ఆవరించింది.

రాత్రి పడుకునే ముందు, ఆమె శివతో అన్నది.

" నీకు ఆ గరాజ్ గుంది బండ లాంటిది. ప్రభుత్వం మారింది కదా? ఒక సమంజసమైన రేటుకు అమ్మెయ్యి."

“నేనూ అదే ఆలోచిస్తున్నాను. ఐఐటీ -జీ పరీక్షకి ఆన్ లైన్ కోచింగ్ తీసుకుంటున్నాను. దానికి లక్ష రూపాయలు ఫీజు కట్టాను. నా దగ్గర ఇంక డబ్బులేదు. అది అమ్మితేనే నా చదువుకు డబ్బులు వస్తాయి. ఎంత లేదన్నా ఒక ఇరవై లక్షలు లేకుండా, ఐఐటీ చదువు సాగదు.”

“ ఆ గరాజ్ అమ్మితే యెంత వస్తుంది?"

" మంచి బేరమైతే అరవై లక్షలదాకా వస్తుంది."

" ఓకే. అది మూడు భాగాలు చెయ్యి. ఒక భాగం బాంకులో ఫిక్సిడ్ డిపాజిట్ గా వెయ్యి. మరొక భాగం మూచ్యువల్ ఫండ్సులో పెట్టు. మిగిలినది నీ చదువుకు వాడుకో.”

" ఓ గాడ్! ఇవన్నీ నీకెలా తెలుసు?"

" నా యజమానురాలు టాక్స్ కన్సల్టెంట్. రోజూ ఆవిడ తన క్లయింట్సుకి యిచ్చే సలహాలు వినీ వినీ, నేనూ ఒక సలహాదారునయ్యాను."

“చిలకపలుకులన్న మాట. గొప్పదానివే! నీ సలహా పాటిస్తాను. నీ ఫోన్ నంబరివ్వు. మనం, ఒకరికొకరం ధైర్యం చెప్పుకోవచ్చు "

"అలాగే. కానీ నీవు ఐఐటీకి వెడితే, అది మరో ప్రపంచం. కొత్త సవాళ్ళు, కొత్త పరిచయాలు. నీకు మాట్లాడే తీరిక వుండదు."

"వరద మనల్ని స్నేహితులని చేసింది. నిన్ను చదివిస్తాను. ఫీజులు కడతాను."

" నిజమా? "

"నన్నునమ్ము. నువ్వు ఐఐటీలో చదివి, ఒక మంచి కంపెనీ లో వుద్యోగం తెచ్చుకునేదాకా, నీకు నేను తోడుంటా. "

"ఏమిటీ సీరియస్ గా అంటున్నావా?

" నా ప్రతి మాటా నిజమే. అమ్మ మీద ఒట్టు. నా డబ్బు నాలాగే తల్ల్లి దండ్రులు లేని, ఒక స్నేహితురాలికి వుపయోగపడితే నా మనసుకు బాగుంటుంది. "

" నీకు కృతజ్ణతలు యెలా చెప్పాలో అర్ధం కావడం లేదు."

" ఏముంది? నాకు సలహా కావాల్సినప్పుడు, సలహాలివ్వు. పొద్దుపోయింది. నిద్రపోయి మంచి భవిష్యత్తుని కలలోకి ఆహ్వానించు.”

" థాంక్స్. గుడ్ నైట్!"

పడుకున్న పది నిమిషాలకే యిద్దరూ నిద్రపోయారు.

మరునాడు వరద నీరు తిరుగు ముఖం పట్టింది. శివ, తాతకి ఫోన్ చేసి, అడ్రెస్ చెప్పి రమ్మని ఆహ్వానించాడు. తాత వచ్చాక శివ, రాధని అప్పగించి యిలా చెప్పాడు.

" తాతా! నేనూ రాధా మంచి స్నేహితులమయ్యాం. రాధ చదువుకు నేను అండగా వుంటాను. ఈ వయసులో నువ్వు కాస్త విశ్రాంతిగా వుండు. “

శివ మాటలు విన్న తాత మొదట నివ్వెరపోయాడు. ఆ తర్వాత,సంతోషంతో యిలా బదులిచ్చాడు "వరద వచ్చింది, బిడ్ద ఒక్కతే యేం కష్టపడుతోందో నని బెంగపెట్టుకున్నాను. కానీ ఆ కృష్ణమ్మ దయ. ఒక క్రొత్త బంధాన్ని మాకు ప్రసాదించింది. నీ అండ వుంటే, నా బిడ్డ భవిష్యత్తుకి ఢోకా వుండదు. ఆ దేవుడు నిన్ను చల్లగా చూస్తాడు. “

@@@@@ .