“ ఏమి వండుకుంటున్నావో , ఏమిటో , ఇంకో రెండు దోసలు వేస్తాను. దోసలు నీకు ఇష్టమే గా ! " అంటూ, శాంతి తింటున్న పళ్ళెం లో, రెండు దోసలు వేసింది , రమణి .

" ఇంక చాలు, అమ్మా ! కడుపు నిండిపోయింది . రాత్రి కి ఇంక ఏమీ తిన లేను. " అంది శాంతి .

" రాత్రికి తినడం , మానేద్దువులే ! ....ఇంతకీ , కిరణ్ , పనుల్లో సాయం చేస్తాడా ? ఇద్దరూ ఉద్యోగాలు కదా . ఇద్దరూ పనులు చేసుకోవాలి మరి. .."

" ఊ ! ...." అంటూ, ఊ కొట్టింది శాంతి .

" మీ అత్తగారు , ఆడపడుచు ఎలా వుంటారు? ..". ఇంకో , దోసకూడా , శాంతి పళ్ళెంలో వేసి , కాస్త పచ్చడి వడ్డించి , పక్కన కూర్చుంది రమణి.

" నీ మొగుడిని ఒక్కడినే, వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళ నీకు ! కూడా వెళ్తూండు. ! ఏమి చెప్తారో ఏమిటో ! .. "

" ఊ ! .... "

" అన్నిటికీ , ఊ , కొడతావేమిటి ...నోరు విప్పకుండా "... విసుగు గా అంది .

" కిరణ్ , నిన్ను బాగా చూసుకుంటాడా ? ... నీ అత్త గారు , మావ గారు, ఆడపడుచులు అంతా, నీతో బాగానే, వుంటారా ? .."

" అంతా , బాగానే వుంటారమ్మా ! .. అయినా , వచ్చినప్పుడల్లా అడుగుతావు . నేను చెప్తూనే వున్నాను , బాగానే వుంటారని." అంది శాంతి , కాస్త విసుక్కుంటూ .

" అంత విసుక్కుంటావేమిటే ! .. . పొద్దున్న లేస్తే , ఎన్ని వింటున్నాం ? ... తల్లి తండ్రులకి ఆందోళన వుంటుంది మరి .. .." అంది రమణి .

" అంత ,ఆందోళణ పడుతూ , పెళ్ళి ఎందుకు చేసారమ్మా ? .. హాయిగా ఇంట్లోనే వుంచుకోవచ్చుగా. లేకపోతే, ఇల్లరికం కూడా తెచ్చు కొని వుండొచ్చు " అంటూ లోపలికి వచ్చిందింది , సుశీల .

" నీ పెద్ద కూతురికేనా దోసలు ! నాకు ఏమీ లేవా ? ..". అంటూ సుశీల, ఒక కుర్చీ లాక్కుని వాళ్ళ పక్క కూర్చుంది.

" ఏదీ ? ఇప్పుడే గా నువ్వు వచ్చిందీ ? ! నీకూ వేస్తానుండు .." అంటూ లేచింది రమణి .

" ఏమిటి చెపుతోంది అమ్మ ? నీ మొగుడిని గుప్పిటిలో పెట్టుకో , అత్త గారిని , ఆడపడుచులనీ రానివ్వకు . జాగ్రత్త గా లేకపొతే , వాళ్ళు అంతా , నిన్ను బాధ పెట్టేస్తారు . ..ఇవేగా ... " అంటూ నవ్వింది సుశీల .

" నువ్వు ఊరుకోవే ! నీకు ఇంకా చిన్న తనం పోలేదు .. . పుట్టింటి ని , వదిలి, వేరే వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళి వుండడం! . మరి కాస్త జాగ్రత్తగా ఉండొద్దూ ? వాళ్ళ మంచి చెడులు అంతా తెలిసే వరకూ, మన జాగ్రత్త లో మనం వుండాలి . .." అంది రమణి.

" మరి అంతా తెలిసాకే , వాళ్ళ ఇంటికి , పంపించొ చ్చుగా ?..." సుశీల అంది నవ్వుతూనే .

మళ్ళీ అంది " అయినా అమ్మా , అన్నీ చూసేగా. పెళ్ళి చేసారు. కానీ పెళ్ళి అయినప్పటి నుండీ , వాళ్ళేదో శత్రువు ల్లాగ , అక్కని బాధ పెట్టడానికే, వాళ్ళు అంతా, నడుం కట్టుకున్నట్లు , ఎందుకు ఆవిధం గా మాట్లాడడం ? మనం ఒక పార్టీ, వాళ్ళు ఇంకో పార్టీ లాగా , ఒకళ్ళని , ఒకళ్ళు అనుమానించడం , అవమానించడానికి ప్రయత్నించడం , ఏమిటి ఇది ?...

లేనిపోని అనుమానాలు , అక్క, కిరణ్ మనసుల్లో కలుగ చేయడం ! మీ ఉద్దేశ్యం ఏమిటమ్మా ? ..."

" చాల్లేవే నీ మాటలు . పెద్ద వాళ్ళు అన్నాక , ఆ మాత్రం జాగ్రత్తలు చెప్తారు ..." అంటూ , రమణి, రెండు దోసలు , ఒక పళ్ళెం లో వేసి, చట్నీ వేసి , సుశీలకి ఇచ్చింది.

" అమ్మా ! మీ అమ్మలున్నారు, చూసావా ! పిల్లలు ఎంత పెద్ద అయినా, చంటిపిల్లలు లాగ , ఎత్తుకుని , తిరుగుదామనుకుంటారు .. . నీలానే, కిరణ్ కి కూడా , వాళ్ళ అమ్మ , ఇంక ఎక్కువ జాగ్రత్తలు చెప్తూ వుండి , వుంటుందిగా !..

" నీ పెళ్ళం , నీ చేత , అన్ని పనులు చేయించు కోవాలి , అని చూస్తుంది , నిన్ను క్రమేణా, తన అడుగులకి మడుగులు ఒత్తేలా చేస్తుంది , జాగ్రత్త !" అని . ఇలా, నువ్వు అక్కకి , కిరణ్ కి వాళ్ళ అమ్మ , అను మానాలు. అప నమ్మకాలు కలగ చేస్తూంటే , వాళ్ళు సంతోషం గా ఎలా వుంటారు ?... ఒకరి గురించి, ఒకరికి , ఏ మాత్రం తెలియక పోయినా

మీరు చెప్పారని , పెళ్ళి చేసుకుంటారు. మీప్రవర్తన తో , పెళ్ళి అయ్యాక కూడా , వాళ్ళకి , ఒకరి పట్ల , ఒకరికి , సరి అయిన , అవగాహన కలగ కుండా చేస్తున్నారు. " గంభీరంగా , కాస్త నవ్వుతూ అంది సుశీల.

శాంతి కేసి తిరిగి, మళ్ళీ అంది ,

" అక్కా ! నీకో సలహా ఇవ్వనా ? ! . ..మీ ఇద్ద రికీ , ఒకరి పట్ల ఒకరికి, సరి అయిన అవ గాహన, వచ్చే వరకూ ఈ అమ్మలని , దూరం గా పెట్టండి. "

సుశీల మాటలకి , శాంతి నవ్వింది. " సుశీల చేప్పేది ,నిజమే . ఇంకా , మాకిద్దరికీ సరి అయిన అవగాహనే , ఏర్పడ లేదు . " అనుకుంది .

' కిరణ్ తల్లికి , కొడుకు , కష్ట పడకూడదు అని వుంటుంది . అలానే అమ్మకి , నేను కష్టపడకూడ దని, అనుకుంటుంది. అందుకే , ఏదో చెప్తూ వుంటారు . ఆ మాటలు వల్ల , మాకిద్దరికీ , ఒకరి పట్ల ఒకరికి , అనుమానాలు , అపనమ్మకాలే , కలగ చేస్తాయి, మరి. ఆధిపత్య పోరాటాలకి , నాంది పలుకుతాయి .' , అనుకుంది , శాంతి మనసులో. కాస్సేపు అందరితోనూ కబుర్లు చెప్పి , శాంతి, " ఇంక వెళ్తానమ్మా ! .." అంటూ ఇంటికి బయలు దేరింది.

ఇంటికి , వెళ్తున్నంత సేపూ , శాంతికి , సుశీల మాటలే గుర్తుకు రాసాగాయి. ' కిరణ్ , వాళ్ళ ఇంటికి , వెళ్ళినప్పుడల్లా ఏదో వంక తో, ఏ పని చేయ కుండా , తప్పించుకుంటూ ఉంటాడు. ఇద్దరమూ ఉద్యోగాలు చేస్తున్నాం కదా , ఇద్దరమూ అన్ని పనులు పంచు కోవాలి, అంటాడు కానీ , ఈమధ్య , నెమ్మదిగా అన్నీ తప్పించుకుని తిరగడం , గమనిస్తూనే వుంది. వాళ్ళ అమ్మ ,సుశీల చెప్పినట్లే , అతనికీ , ఏవో జాగ్రత్తలు చెప్తోందేమో . అయినా, ' మీ ఇంటికి వెళ్ళకు . మీ అమ్మ చెప్పేది వినకు, ' ... అని ఎలా చెప్తాను ? ఏమి బాగుంటుంది ?.... అనుకోవడమే కానీ , వాళ్ళ అమ్మ , మంచే చెప్పి వుండొచ్చు కదా . .. ఊహ్ ! ' అంటూ ఒక్క సారి, భారం గా నిట్టూర్చింది ‘చాలా కాంప్లికేటడ్ . ‘ .. అనుకుంటూ. ... మళ్ళీ , అనుకుంది , ' పెళ్ళయి ఇంకా మూడు నెలలే గా అయింది. ఒకరి పట్ల , ఒకరికి అవగాహన రావడానికి సమయం పడుతుందేమో . ఇద్దరం, కొన్నాళ్ళు శెలవు పెట్టి , ఎక్కడికి అయినా , వెళ్ళి వస్తే ,నయం ఏమో ! నువ్వు మీ ఇంటికి , నేను మా ఇంటికీ , ఇలా ఎక్కువగ వెళ్ళడం , తగ్గిద్దామని చెప్తే, ...... బాగుండ దేమో ! సుశీల లాంటి చెల్లెలు, కిరణ్ కి వుంటే బాగుండేది. .. నేను, మా ఇంటికి వెళ్ళడం మానేస్తే , కిరణ్ కూడా , వెళ్ళడం తగ్గిస్తాడేమొ ! ' ఆలోచిస్తూనే ఇల్లు చేరుకుంది శాంతి.

*****

కాలింగ్ బెల్ మోగడంతో, చేస్తున్న పని , మధ్యలో వదిలి తలుపులు తీసింది శాంతి.

ఎదురుగా సుశీల . శాంతిని, పక్కకి తోసుకుంటూ , లోపలకి వచ్చింది.

" అమ్మ , జున్ను చేసింది. నీకు ఇచ్చి రమ్మంది ."అంటూ ఒక పెద్ద బాక్స్, సంచీలోంచి తీసి, అక్కదే వున్న బల్ల మీద పెట్టింది.

" ఏమిటి కిరణ్ లేడా ? " ..అంది అటూ ఇటూ చూస్తూ.

" వస్తాడు . వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళాడు. " అని శాంతి అంటూ, వుండగానే , కిరణ్ వచ్చాడు.

" ఏమిటి సుశీలా, అందరూ బాగేనా ? అంటూ సుశీలని పలకరించాడు కిరణ్ నవ్వుతూ.

" ఆహ ! చాలా బాగున్నాం . అమ్మ మీకు జున్ను, ఇచ్చి రమ్మంటే , వచ్చాను. ఇప్పుడే నీ గురించి అడుగు తున్నాను . వచ్చావు ."

" మీ ఇంటికి వెళ్ళావుట గా ! అక్క , ఈ మధ్య మా ఇంటి కి వచ్చి, రెండు వారాలు అయింది. మా అమ్మ ఒకటే బాధ పదుతోంది , రావటం లేదని. నేనే , రావద్దన్నాను. ఎందుకంటే , ఈ అమ్మలు వున్నారు చూసావా ?! ..పిల్లలు ఎంత పెద్ద అయినా ఇంకా ఎత్తుకుని తిరుగు దామని అనుకుంటారు. మీ అమ్మ కూడా , ఏమీ వేరుగా వుండదు , అనే అనుకుంటున్నా . "

సుశీల , తన ధోరణి లో , తను చెప్పుకు పోతోంది.

". మీకిద్దరికీ, ఒకరి పట్ల ఒకరికి సరి అయిన అవగాహన , వచ్చేవరకూ అమ్మలకి , దూరం గా వుండమని చెప్పాను ! పిల్లలు అంటే , ప్రేమ ఎక్కువ అయి , పిల్లల యుద్ధాలు కూడా, వాళ్ళే చేయాలనుకుంటారు . వాళ్ళని అలా వదిలేస్తే, ...మీరు చూస్తుండగానే , మీ జీవితం వాళ్ళ చేతుల్లోకి వెళ్ళిపోతుంది . మా అమ్మ , మీ అమ్మ ల మధ్య ,మీరు ఏమీ చేయలేక , ప్రేక్షకులు లాగ , మిగిలి పోతారు . " సుశీల మాటలకి అడ్డుపడుతూ

" నువ్వు , ఆ మాటలు ఆపి వెళ్తావా, తల్లీ ! వచ్చిన పని అయిందిగా . ఇంక వెళ్ళు ! అంటూ శాంతి , సుశీల ని వెళ్ళగొట్టింది. మనసులో , కిరణ్ ఏమనుకుంటాడో , అని భయ పడుతూ.

సుశీల వెళ్ళగానే , శాంతి ," నువ్వేమనుకోకు కిరణ్ ! సుశీల నోటికి , ఎంత వస్తే, అంత మాట్లాడేస్తుంది . ఫిల్టర్స్ వుండవు " అంటూ నవ్వింది .

కాస్సేపు ఇద్దరూ, మౌనం గా వుండిపోయారు.

నిశ్శబ్దాన్ని బ్రేక్ చేస్తూ , కిరణ్ అన్నాడు. " సుశీల మాటల్లో నిజం లేక పోలేదుగా ! కళ్ళ ముందు కనిపిస్తున్నా అర్ధం చేసుకోము . అర్ధం చేసుకుని , ఆవిధం గా వ్యక్త పరచాలన్నా , తెలివి తేటలుండాలి. సుశీల తెలివైనది . ఎందుకు తన మాటలని , అలా కొట్టి పడేస్తావు. . తను నిజమేగా చెప్పింది . తల్లి తండ్రులు, ప్రేమ ఎక్కువ అయి , ' పిల్లలు పెద్ద వాళ్ళు అయ్యారు వాళ్ళ జీవితం వాళ్ళది ' అని అనుకోరు . పిల్లలని ప్రొటెక్ట్ చేయాలనుకుని, వాళ్ళ యుద్ధాలు కూడా తల్లి తండ్రులు , చేయడానికి సిద్ధమవు తూంటారు . " అన్నాడు కిరణ్ , కాస్త గంభిరం గా , కాస్త నవ్వుతూ.

" నీకేమీ , కోపం రాలేదుగా ! " అంది శాంతి కిరణ్ ని చూస్తూ.

" ఎందుకు కోపం ? .. సుశీల ఏమీ తప్పు మాట్లాడ లేదుగా ?! .." అంటూ నవ్వాడు కిరణ్ .

రాత్రి భొజనం చేస్తూ,కిరణ్ ,అన్నాడు " కొన్నాళ్ళు , మనం శెలవు పెట్టి , ఎక్కడికయినా వెళ్దాం శాంతీ ! .. .. ఏమంటావ్ ?! "

" అలాగే ! నేను నా ఆఫీసు లో మాట్లాడుతాను ...." అంది , సంతోషం గా , తన మనసులో మాటే, కిరణ్ చెప్పినందుకు సంతోష పడుతూ. సుశీలకి , మనసులో కృతజ్ఞత లు , చెప్పుకుంది

" మన ప్రోగ్రాం అంతా , ఫైనల్ అయ్యేవరకూ , మనం ఎవరికీ చెప్పొద్దు . మనం వెళ్ళాక మెస్సేజ్ చేద్దాం . ఏమంటావ్ ? "

" ఒకె ! డన్ . " అంది శాంతి సంతోషంగా .

*****

“ సుశీలా ! మావయ్య నీకు సంబంధం తెచ్చాడే . " అంది రమణి , సుశీల ఆఫీసు నుంచి , ఇంటికి వచ్చి సోఫాలో కూర్చోగానే .

అన్ని వివరాలు, ఫొటొ , అన్నీ నాన్న దగ్గర వున్నాయి. ఒకసారి చూడు. "

" ఏమండీ ! ఇలా వస్తారా ! .." అంటూ ఒక కేక వేసింది రమణి .

" వస్తున్నా ! ..." అంటూ తండ్రి రామ్మూర్తి ఒక కవరు తీసుకుని సుశీల దగ్గరకి వచ్చి , సుశీల కిచ్చి , ఆమె దగ్గర కూర్చున్నాడు.

" అతను కూడా, మీ కంపెనీ లోనే , పని చేస్తున్నాడుట. పేరు విజయ్ . ఇంజినీరింగ్ చదువుకున్నాడు . చూడడానికి బాగున్నాడు, ఫొటొ లో . 'వాళ్ళది మంచి కుటుంబం . అన్ని విధాలు గా , మనకి సరి పోతుంది ', అన్నాడు మీ మావయ్య. వాళ్ళు , మన సంబంధం , కలుపు కోవడానికి ఇష్టం గానే వున్నారుట . ఒకసారి, నువ్వూ ఫొటో , అతని వివరాలు చూడు, అన్ని కవరు లో వున్నాయి . " అన్నాడు రామ్మూర్తి.

రామ్మూర్తి మాట్లాడుతూంటే , రమణి కాఫీ మూడు కప్పుల్లో తిసుకు వచ్చి , ఒకటి ఆమె తీసుకుని ,

ఇద్దరికి , తలో కప్పు ఇచ్చి , పక్కనే కూర్చుంది.

సుశీల, వాళ్ళిద్దరినీ ఒకసారి చూసి , కవరు పక్కన పెట్టి , మౌనం గా కాఫీ తాగింది. కాఫీ తాగడం పూర్తి అయినా , సుశీల కవరు తెరవక పోవడం చూసి , " చూడవే ! నాకు , మీ నాన్నకి కూడా , ఈ సంబంధం నచ్చింది. " అంది రమణి.

ఇద్దరినీ , ఒకసారి మౌనం గా చూసి సుశీల అంది " మీరు ఇప్పుడు ఇలాగే అంటారు ! అన్నీ బాగున్నాయి . మంచి కుటుంబం అంటూ ! పెళ్ళయ్యాక మాత్రం అంతా మారి పోతుంది. వాళ్ళు చెడ్డవాళ్ళు లా కనపడతారు. అప్పుడు అన్నీ అనుమానాలే . మేము గొప్పంటే , మేము గొప్ప అనుకుంటూ , అంటూ ఒకరిని ఒకరు అవమానించుకోవడం . ఒకరి పట్ల ఒకరు అగౌరవం గా ప్రవర్తించడం . నాకు ఇది నచ్చదు , అమ్మా ! , నాన్నా ! . పెళ్ళయాక మీకు , నా గురించి ఎటువంటి ఆందోళణ , వుండ కూడదు. ఆలోచించాల్సిన అవసరం , జాగ్రత్తలు చెప్పాల్సిన అవసరం రాకూడదు. అటువంటి నమ్మకం , మీకు ఏర్పడుతేనే , నేను పెళ్ళి చేసుకుంటాను. "

రామ్మూర్తీ ,రమణి మొహా మొహాలు చూసుకున్నారు.

తల వంచుకుని సుశీల మళ్ళీ అంది . " పెళ్ళి అయ్యక , నాకు, మీ తో పాటు , ఇంకో అమ్మా, నాన్న , వున్నారు అనిపించాలి . అలానే , వారికీ , నేను , ఇంకో కూతురు , అనిపించాలి. మీకు అంతే . అల్లుడు ,ఇంకో కొడుకు అనిపించాలి . అతనికి మీరు, ఇంకో తల్లి తండ్రి , అనిపించాలి.

పెళ్ళి , ఇద్దరు వ్యక్తులనే కాదు , రెండు కుటుంబాలని కూడా కలిపేది గా వుండాలి. అంతే కానీ , నన్ను మీరు , అతనిని వాళ్ళు , తలో దిక్కు కి లాగుతూ , ఆధిపత్య పోరా టానికి , ఎప్పటి కప్పుడు, గ్రౌండ్ ప్రిపేర్ , చేసుకుంటూ, .... ఏమి బాగుంటుంది ? ఎప్పుడూ, ఏదో యుద్ధం చేస్తున్నట్లే , వుంటుంది . నాకు అటువంటి పెళ్ళి వద్దు . ..."

కాస్సేపు , అంతా నిశ్శబ్దం గా వుండి పోయారు .

రామ్మూర్తికీ , రమణికి ఏమి మాట్లా డాలో తెలియలేదు.

ఏదో ఒకటి , మాట్లాడాలన్నట్లు , రమణి అంది, " నువ్వు చెప్పేది ఎదో, అనుకోవడానికి బాగుంటుంది కానీ. ..ఆవిధం గా ఎవరు వుంటారు ? ..."

" ఎవరి సంగతో ఎందుకు ముందు , మీరు వుంటారా ??... వుండ గలరా ?? ... .. ఆవిధం గా , వుంటే నే , నేను పెళ్ళి చేసుకుంటాను . .... " వాళ్ళిద్దరినీ , ఛాలెంజ్ చేసినట్లు , అంటూ, అక్కడ నుంచి లేచి , తన గది లో కి వెళ్ళి పోయింది, సుశీల.

వాతావరణం అంతా, గంభీరమవడం తో , వాతావరణాన్ని తెలిక చేస్తూ , " దాని మాటలకేమి కానీ , ..... " అంటూన్న రమణి కి , రామ్మూర్తి అడ్డు పడుతూ , " అది నిజమే చెప్పింది . దాని మాటలని అలా కొట్టి పడెయ్యకు. పెళ్ళి అంటే , ఆ విధం గానే వుండాలి. ఇద్దరి వ్యక్తులని , రెండు కుటుంబాలని కలపాలి. ఆత్మీయత తో, ప్రేమ తో , కలుపు కోవాల్సిన బంధాన్ని , రాను రాను , భ్రష్టు పట్టిస్తున్నాం . వివాహ బంధానికి విలువ లేకుండా చేస్తున్నాం . " బాధ తో కూడిన ఆవేశం తో అన్నాడు, రామ్మూర్తి.

" అయినానూ ! ఇద్దరు వ్యక్తులే, కలవ లేక పోతున్నారు .రెండు కుటుంబాలు , ఎలా కలుస్తాయి ? ఇవన్నీ , చెప్పుకోడానికే బాగుంటాయి. జరిగే పనులు కావు ." అసహనం గా అంది రమణి .

" జరిగే పనులు కావు అని , ఆది మానవుడు , వదిలేసి వుంటే , మనం ఈ రోజు ఇలా వుండే వాళ్ళమా ? ఎక్కడో, ఇంకా రాళ్ళ తో నిప్పు రాజేసుకుంటూ వుండే వాళ్ళం . " నవ్వాడు రామ్మూర్తి .

రమణి కూడా నవ్వింది.

రామ్మూర్తి , మళ్ళీ అన్నాడు " మార్పులు వచ్చేవి , ' ఇది ఇంతే ' , అని వదిలేసే వాళ్ళ వలన కాదు . ఇంకా మెరుగుగా ఏ విధం గా, వుండవచ్చు అని , ఆశ పడేవాళ్ళ వలన ......ఆలోచించి వాళ్ళ వలన .....ప్రయత్నించే వాళ్ళ వలన వచ్చాయి. .."

" ప్రేమ , ఆత్మీయత , ...ఇవి , చాలా అరుదు గా చూస్తున్నాం . వింటున్నాం. అంతమాత్రాన , వాటి కి విలువ లేదని కాదు కదా . వాటిని కోరుకోవడం , తప్పు కూడా కాదు . ఆశ అంటూ వుంటే , దాని కోసం ప్రయత్నిస్తాం . సుశీల , ఆశ పడడం లో , తప్పు లేదు. అది , నెరవేరు తుందా , లేదా , అనేది , దాని కోసం , ప్రయత్నిస్తే నే , కదా తెలిసేది. ." ఆలోచిస్తూ, అన్నాడు రామ్మూర్తి.

" ఏమయినా , మనని ఇంత లోతుగా ఆలోచించే లా చేసి , మన బుర్రలకి , కాస్త పని కల్పించింది. లేక పోతే ఏ విషయం అయినా, నిదానం గా , ఇంత నిశితంగా , ఎప్పుడు ఆలోచించాం కనుక ? ... ..మరీ , యాంత్రికం అయిపోయాం " అన్నాడు రామ్మూర్తి మళ్ళీ .

రమణి అయోమయం గా, నిట్టూర్చింది.

సుశీల మాటలు , రమణి , రామ్మూర్తి లను , అంతర మధనం , ఆత్మావలోకనం , చేసుకునే లాగ చేసింది. .....

ఇద్దరూ , ఆలోచనల లోకి , వెళ్ళిపోయారు.

" తను ఎప్పుడూ, రమణి తల్లి తండ్రులతో, ఎక్కువ మాట్లాడింది లేదు. ఏ కష్టానికి అయినా, తను , ఏదొ మర్యాద కి, పలకరించి రావడం తప్ప , వారికీ అండగా వుండడం లాంటిది , ఎప్పుడూ చేయలేదు. నా కెందుకు అన్నట్లు , ఎప్పుడూ వారి విషయాలలో ఎక్కువ కలగ చేసుకోలేదు. దూరం గానే వుంటూ వచ్చాడు.

పెళ్ళి కి ముందు అమ్మ చెప్పిన మాటలకి , ఎప్పుడూ కట్టుబడే వుండే వాడు. "నీ భార్య , తల్లి తండ్రుల తో ఎక్కువ కలిసావంటే , అన్నీ నీ నెత్తినే వెస్తారు . ఒక్కడే కొడుకువి , నీకంటూ ఏమీ బాధ్యతలు లేవు కాబట్టీ , వాళ్ళ బాధ్యతలు నీ నెత్తిన వేస్తారు. జాగ్రత్త ! .." అంటూ చెప్పేది అమ్మ . అలా ఇంతవరకూ ,వాళ్ళని , ఎప్పుడూ గొప్పగా కలుపు కోలేదు. .. అనుకుంటూన్న రామ్మూర్తి కి కాస్త, అపరాధ భావన కలిగింది. . ఇప్పుడయినా వారిని , తన దగ్గర కొన్నాళ్ళు అయినా వుంచుకొని , బాగాచూసుకోవాలి. సుశీల ఆశించి నట్లు , రేపు వచ్చె అల్లుడికి , కిరణ్ కి , నేను తండ్రి కావాలంటే , నాకు పిల్లని ఇచ్చిన మావగారి ని , తండ్రిగా చూసు కోవాలిగా . పొద్దున్నే ఫోన్ చేసి మాట్లాడుతాను. అత్తగారిని, మావ గారిని , రమ్మనమని చెపతాను. రాకపోతే , నేనే వెళ్ళి తీసుకు వస్తాను." అనుకుంటూ రామ్మూర్తి నిద్ర లోకి జారాడు.

రామ్మూర్తి తల్లి తండ్రులకి , ఒక్కడే కొడుకు. పెళ్ళి కుదిరి నప్పుడే, చెప్పింది తన తల్లి. " ఒక్కడే కొడుకు కదా , అత్తగారిని దూరం పెట్టు ..లేకపోతే నిన్ను బతక నివ్వదు . ఒక్కదే కొడుకు అవుతే , భార్య తో, ప్రేమ గా వుండడం సహించలేరు . " అంటూ తల్లి చెప్పిన మాటలని , ఈ రోజు వరకూ మర్చి పోలేదు. తను అవిడతో ముభావంగా వుంటానని, ఆవిడ , ఎక్కువ గా , ఇక్కడకి రాదు . వచ్చినా, ఎక్కువ రోజులు వుండదు. రామ్మూర్తి తండ్రి , చనిపోయాక, అవిడ ఒక్కతే వూరిలో వుంటున్నారు . వున్న నాలుగు, ఎకరాలు చూసుకుంటూ.. .. వ్యవసాయం పనులు అంటూ ....అక్కడే వుంటారు.

తనూ, ఎప్పుడూ పిలవదు, ఇద్దరి మధ్య , ఒక కోల్డ్ వార్ లంటిది, నడుస్తూ వుంటుంది. అది ఆవిడ కీ తెలుసు. అందుకే, ఇక్కడకి రాదు. కానీ సుశీల మాటలకి, తనలో ఏదో అపరాధ భావన, మొదలయింది. సుశీల చెప్పినట్లు తను , అల్లుడికి, తల్లి అవాలంటే , తన అత్త గారిని , తల్లిగా చూడగలగాలిగా . ...

అయినా , ఆవిడకి మాత్రం ఎవరు వున్నారు? పాపం ఒక్కరూ, ఏదో మేనేజ్ చేస్తున్నారు. పొద్దున్నే ఆవిడకి, ఫోన్ చేస్తాను. రమ్మనమని , చెపుతాను . రాకపోతే , వెళ్ళయినా తీసుకు వస్తాను. ఆ విధం గా, ఆలో చిస్తూ , నిద్ర లోకి జారింది, రమణి.

*****

పొద్దున్నే రామ్మూర్తి , రమణి ఫోన్ ల్లో , చాలా సేపు మాట్లాడుతూ నే వున్నారు. మాట్లాడడం అయ్యాక రమణి కాఫీ పెట్టింది . రామ్మూర్తి కూడా , ఫోన్ పెట్టేయ్యడం చూసి , కాఫీ తీసుకుని వచ్చి , అతని కి ఇచ్చింది . తను , ఒక కప్పు లో కాఫీ తెచ్వుకుని తాగుతూ , అతని పక్కన కూర్చుంది.

రమణి ఇచ్చిన కాఫీ తాగుతూ , " ఏమిటి , అంత సేపు, ఎవరి తో మాట్లాడావు ?" అన్నాడు రామ్మూర్తి .

" మీ అమ్మ గారి తో . .. ఒక్కరు , అక్కడ ఎన్నాళ్ళు వుంటారు?! అందుకే , రమ్మన్నాను ....

రామ్మూర్తి మొహం లో కాస్త ఆశ్చర్యం , సంతోషం. కనబడడం చూస్తూ ,

" మరి , మీరు ఎవరి తో మాట్లాడుతున్నారు ? " అంది రమణి.

" మీ నాన్నతో , అమ్మ తో.. మీ తమ్ముడి తో కూడా నూ . మీ , అమ్మని , నాన్నని , ఇక్కడ కి , కొన్నాళ్ళకి , పంపమన్నాను. 'అలాగే ' , అన్నాడు మీ తమ్ముడు. " అన్నాడు రామ్మూర్తి .

ఆ మాటలకి, రమణి మొహం లో నూ , కాస్త ఆశ్చర్యం , సంతోషం .

ఇద్దరి మొహాల్లో , కాస్త ఆశ్చర్యం వున్నా , సంతోషం , ఎంత దాచుకున్నా, దాగకుండా కనబడుతూనే వుంది.

****

వారం తిరగ కుండానే , రమణి తల్లి తండ్రులు ,రామ్మూర్తి తల్లి రావడం తో ఇల్లంతా పండగ వాతావరణం నెలకొంది. రమణి , అత్తగారితో కూతురి లా వ్యవహరిస్తూంటే , రామ్మూర్తి , రమణి తల్లి తండ్రులని , కొడుకులాగ , ప్రేమగా ఆప్యాయం గా చూసుకుంటున్నాడు .. ఇల్లంతా, వారి మనసుల్లో వున్న , ప్రేమ వ్యాపించి , వెన్నెలని కూడా మరిపించే టంత ఆహ్లాదాన్ని కలిగిస్తోంది. రామ్మూర్తి తల్లి , రమణి తల్లి తండ్రులు , రమణి, రామ్మూర్తి లు చూపించే , ప్రేమకి , ఆప్యాయత లకి , కరిగి పోయి ఎటువంటి స్పర్ధలనీ , దగ్గరకి కూడా రానివ్వలేని పరిస్థితికి , వెళ్ళి పోయారు. ప్రేమ , ప్రేమనే పలికిస్తుందన్నట్లు అందరి మనసుల్లో, ప్రేమే ప్రవహించ సాగింది.

రోజూ పడుకునేడప్పుడు, సుశీల, బామ్మకి , అమ్మమ్మకి మధ్య పడుక్కొని , వాళ్ళ , చిన్నప్పటి కబుర్లు , అడిగి, చెప్పించుకుంటోంది.

బామ్మ , అమ్మమ్మలు అంత, సఖ్యం గా వుండడం , అన్ని రోజులు , అలా కలిసి ఉండడం , ఎప్పుడూ లేదు . అందుకే సుశీల కి , చాలా సంతోషం గా వుంది.

***

" పండుగ లా వుంది కదా ..." అంటూ రామ్మూర్తి రమణి కేసి చూసి ...

" పండుగ లంటే , కొత్త బట్టలు, సంబరాలు , పిండివంటలు అనుకుంటాం ...కానీ నిజమయిన పండుగ , ప్రేమ , ఆత్మీయత పంచుకోవడం లో వుంటుంద ని , ఇప్పుడిప్పుడే అర్ధమవుతోంది.

మళ్ళీ అన్నాడు , " యాంత్రికం గా బతికేస్తున్నాం , అదే జీవితం అని , మభ్య పెట్టుకుంటూ. అసలు విలువలు తెలియకుండానే , జీవితాలు ముగిసి పోతాయి. మన అదృష్టం ,.....సూశీల మన కళ్ళు తెరిపించింది, కుటుంబాల మధ్య ప్రేమ , ఆత్మీయత లు వుండాలంటూ . ఆ విధం గా వుంటే ఎంత సంతోషాన్ని ఇస్తుందో , .....ఇప్పుడు మనం అనుభవిస్తున్నాం . చూస్తున్నావా ! మీ అమ్మా నాన్న , మా అమ్మ ఎలా కలిసిపోయారో, ఎంత ఆప్యాయంగా వుంటున్నారో ! .. అది , మన ప్రవర్తన వల్లేకదా " అన్నాడు నవ్వుతూ రామ్మూర్తి.

" అవును !..." అన్నట్లు తల ఊపింది , రమణి , సంతోషం గా.

******